11 – 17 November 2013

Die week gaan vinnig, die kinders wil kort-kort iets sê of  hê of doen of stry, hulle is al met vakansie sedert 25 Oktober, en ons kry nie alles gedoen wat ons moet, met al die onderbrekings, nie.

Vrydag vat ons die seuns strand toe, net die kleintjies – die grootes het nie belang gestel nie. Dit is lekker warm en die see is ook warm, uitnodigend om te swem, maar die water en strand is te vuil. Nadat die kinders gestort het, bak ons koek vir Saterdag se partytjie.

Saterdag trek ons weer ’n sendeling, hierdie keer Maputo stad toe, waar sy nou gaan werk in ’n sendeling-gastehuis. Hier het ons die eerste keer gehoor, daar bestaan so iets en later verneem ons, daar is oral in die wêreld sendeling-gastehuise, ook op Madagaskar (dit klink lekker, miskien stuur die Here ons eendag ook om in ’n gastehuis daar te gaan werk). Na die trek afgelaai is, gaan koop ons die nodige vir die volgende week of so, aangesien dit stem-week is wil ons nie onnodig rondry nie. By die huis gekom, swerm die kinders agter ons aan al van die skool af, om partytjie te hou. Hulle dek die tafel en dra alles uit en ons is reg om te begin binne 10 minute.

Sondag  word daar in die kerkdiens gebid vir die sendeling wat weggaan na die gastehuis, sy het hier in die ‘nursery’ gewerk en hulle laat al die kleintjies wat sy na omgesien het voorentoe kom, ook Kenssane die Down sindroom dogtertjie wat die hart operasie gehad het. Sy lig haar handjies en glimlag breed vir die betrokke sendelingen sit op haar skoot terwyl almal om hulle saamdrom om te bid. So word Kenssane wat by iemand wat voor ons sit tydens die lofprysing, deur ons geniet. Sy is te vriendelik en steek haar duimpies uit dat ons dit met ons duime kan druk en dan glimlag sy breed en gee die persoon wat haar vashou ’n stywe drukkie om die nek. (Sal volgende week meer oor Kenssane sê sy word Woensdag 2jaar oud). Die preek is kort en kragtig, oor die sout van die aarde en lig in die wêreld, Matt5:13-16, 15 minute op die langste. (Peet dit was Fabio wat gepreek het). Sondagmiddag braai ons vleis en neem ons afskeid van ons mede sendeling wat getrek het.

Disipline bly ’n probleem met die kinders, maar ons staan, saam met die toesighouers, vas en sorg dat die reëls nagekom word. Ons het ontdek dat om gehok te wees in hulle kamers vir hulle, net so swaar is as wanneer hulle kos terug gehou word, (wat ons vermy om te doen).

Dit is nou lekker warm hier by ons, die hoogste wat ons sover gehoor het was 44°C en daar word baie water gedrink. Ons het met die water-episode vir ons 80 liter water opgegaar, wat na oordadig baie gelyk het, maar nou wil dit voorkom of ons alles gaan opdrink voor die vervaldatums.