Petrus en Alta se wedervaringe in Mosambiek: 27 Mei

Hier het nogal heelwat gebeur by die sentrum in die tyd wat ons weg was. Daar was nog ’n huweliks-seremonie vir Fiona en Vovoti. Hoe dit gewerk het, is dat die eerste was die proses by die Registrateur in Engeland, daarna ’n Christelike seremonie in ’n kerk die volgende dag en laaste ’n seremonie hier in Mosambiek vir familie en vriende in ’n Mosambiekse / Christelike styl. Die aand terwyl hul besig was om die kerk te versier vir die troue het iemand kom sê dat die skool brand, dit was toe die personeelkamer. Dit was chaos almal het deur die vensters geloer om die vlamme te sien en na die slot oopgebreek is het almal ingestroom en probeer die vlamme blus, geen waarskuwings om terug te staan of dat dit gevaarlik is, het gehelp nie. Die vlamme is geblus en die skade is tot die een kamer beperk. Twee besoekers het besluit om die skade te herstel en het ’n hoëdrukspuit en kompressor met spuitverf-toerusting gekoop om die werk te doen (dis nou vir die sentrum gegee), hulle het alles skoongemaak en geverf en al wat oorbly is om die gebrande dakbalke te versterk.

Die hele week was almal besig met voorbereidings vir kinderdag wat op 1 Junie is.

Op Maandagaand se sendelingvergadering praat ons vroulike leier belas met kindersake oor die stand van en tipe kinders waarmee ons werk. Sy stuur vir ons ’n aantal se geskiedenisse wat kort tevore ingeneem is. (sien onder). Dit haal ons weer uit die groef / veilige area waarin ons mettertyd beland en laat ons duidelik besef hoekom ons hierheen gestuur is.

Woensdagaand sê ons totsiens vir drie van die sendelingkollegas, 2 verskuif na ’n ander sentrum en een gaan terug huis toe. Ons hou hul afskeid by ’n Indiese restaurant in die stad. Ons het almal met die bus (of Chapa beter bekend in MZ) gery en natuurlik soos gewoonlik raserig. By die restaurant, erg Moslem, het ons gekuier, sonder alkohol, gebid en dit was baie duidelik dat ons Christene is. Die eienaars het ons ooglopend ongelukig/ontevrede dopgehou maar kon niks doen aan die saak nie.

Donderdagaand is dit weer kerk vir die kinders en Pastoor Nico vertel ons van ’n dogter ±12 jaar oud wat met hom kom praat het oor drome wat sy kry. Hy laat haar die diens lei wat sy toe ook baie goed doen, met haar teksgedeelte, die verlore seun. Sy weef haar eie lewe en wedervaringe in die boodskap in. Haar pa het weggeloop en haar ma is dood, haar tannie wat na haar sou kyk, het haar as baba hier by Iris kom aflaai. Haar familie het haar vergeet maar God het nie en al spot die klasmaats met haar hou sy vas daaraan dat sy Sy prinses is. Sy sluit af dat sy uitsien dat haar pa na haar toe gaan terugkom en dit alles sit almal aan die huil. Die Vrydagoggend is daar ’n gebedsessie in die bidkamer en daar is ook Donderdagaand tydens die diens gesê dat sendeling, besoekers en kinders almal welkom is. Almal was verbaas oor die hoeveelheid kinders wat opgedaag het. Dit lyk of dit nou ’n gereelde instelling sal word dat die kinders ook saam sal bid Vrydagoggende.

Vrydag is dit die maandelikse aankope vir die baba’s wat die hele dag inbeslag neem.

Saterdag is dit kinderdag, hierdie dag word elke 1 Junie gehou en ontvang elke kind nuwe klere, ‘n speelding of 2, lekkergoed en ’n middagete met hoender (gewoonlik is die enigste vleis wat hulle kry net vis). Daar word baie moeite gedoen om dit vir die kinders ’n spesiale dag te maak. Daar is foto’s hieronder.

Dit was ook Petrus se verjaarsdag, ons spannetjie kom vir hom sing vroegoggend en later word hy saam met die drie kinders wat verjaar voorentoe geroep in die eetsaal waar daar vir hulle gesing word. Na alles Saterdag afgehandel is het hy darem verder ’n rustige dag gehad.

Sondag het ons soos gewoonlik kerk en nagmaal (dit is die 1^ste Sondag van die maand). Hier kan die kinders ook nagmaal gebruik en dit is opmerklik hoeveel kinders weier nagmaal wat beteken hulle neem dit ernstig op. Die metode is om die brood, wat klaar gebreek is, in die druiwesap druk en dan dit eet. Dit word alles na jou toe gebring en party maal het daar stukkies brood in die druiwesap geval.

Weer is daar gelukwense vir verjaarsdae en word Petrus en die drie kinders weer geluk gewens en ook die wat die Sondag en Maandag verjaar. Jy moet op ’n stoel of bankie gaan sit waar daar vir jou gebid word en daarna word jy met stoel of bankie skouerhoog opgetel en die res sing vir jou terwyl jy op en af gewieg word, redelik skrikwekkend.

Sondagaand hou ons braaivleis en vier Petrus en Vella (’n mede sendeling vanaf Engeland) se verjaarsdae, Petrus 1 Junie en Vella 3 Junie.

Die verhale hierbo genoem:

Case 1

The father of these two children abandoned them for another woman. The mother doesn’t have a job, and the house she now lives in was lent to her by the owner of the house. The owners now need the house. The mother has a brother who lives in Khongolotti who accepts for her to come and live in his house, however he does not accept the two children. The team registered the children with the mother present (110mts).

Case 2

This 6 year old girl is seropositive, lives in Guava with her mother in a borrowed house.

The father rejects both the mother and the child as they are both sick (?HIV+). Although he has a job he gives the money to another woman and does not support his first wife or his daughter. The visit was made to the house of the tia in Maxaquene as the mother does not have a fixed address. On admission the girl was severely malnourished her weight less than -3 z score. She was commenced on a dietary regime and has had numerous investigations for other illnesses.

Case 3

The father came to ask for help because he has no job and his wife (28years) is very sick. (HIV+, TB and a known heart condition), this mum has only just started on ARVs. She is in and out for hospital. The grandmother has been looking after the boys but she doesn’t have time to help. She lives in Sao de Marceo. The boys are 2 1/2 years and 5 years old.

Case 4

The father’s story:

The father came and asked for help to take these children into the centre. The mother died about 1 year ago and he finds the children difficult to deal with. They do not go to school and the older brother encourages the younger ones to run away. The younger boy is HIV +.

The story as told by the neighbours and confirmed by the chefe of the quaterao:

The reason they run away is because the madrasta mal treats them the oldest boy won’t leave the little ones so he runs away together with them to protect them.

The father lives with another woman (madrasta) however she doesn’t care for these children. They live in a different small room with nothing in it, they don’t eat with the family and they are given food that is different to the other family members. Sometimes they are given chicken food to eat.

The madrasta is known by both the police and social welfare because of her poor treatment of the boys. She was on TV because she had burnt the oldest boy with a hot piece of metal, the neighbours took her to the police and reported it to the TV. The madrasta was sent to the esquadra (lock up cell) for 3 days for the mal treatment of the children however the father offered to do the 3 days for her so he went to jail for her.