19 Januarie – 30 Junie 2015

Ons het ‘n bietjie lui geword om te skryf maar ons is oor die vingers geraps, so hier gaan ons weer.

Januarie tot Maart was erg warm met hoë humiditeit. Ons het agter gekom dat dit moeilik is om ‘n voldag se hande-arbeid te kan handhaaf met die hoë temprature, dit voel soms ons het sleg geword. Verder wil dit nou voorkom of ons geklimatiseer het, want nou hier in Junie met temperature van 21° -24°C kry ons koud en soek ‘n warmding en kombers op die bed. Alta se neus wat altyd eers so by 16°C koud geword het in Middelburg, word nou al by 24°C koud in Maputo.

  

Met die 27 kinders gaan dit goed, kinderdag 1 Junie was groot pret vir die kinders, met sport by die skool en by die sentrum klere en presente. Dit was ‘n suksesvolle dag en met die ondersteuning van die Lewende Gemeente Maputo, wat 31 Mei ons groepie kinders bederf het met geskenke en eetgoed was dit nog ‘n groter ervaring vir die kinders. Hulle het ook vir elke kind ‘n sokkerbal gegee, wat die ‘educator’ mal gemaak het met die geraas wanneer elkeen sy bal in die camarata gehop het, dit gaan nou rustiger met die balle behalwe dat ons nou elke dag so 2-4 balle moet stywer pomp.

Saam met die al geskenke wat hulle gekry het, het hulle ook ‘n fiets vir die camarata gekry. Ons moet nou 23 seuns leer fiets ry en die plek daarvoor is ook nou nie volop waar daar met ‘n fiets gery kan word nie, as gevolg van die natuurlike sandput waarin ons bly. Wees verseker dit is makliker om jou eie 3 kinders te leer fiets ry as 23 energieke seuntjies wat glo dit is net op klim en trap en dan ontdek dit werk nie so maklik nie. So daar is begin met ‘n middag na badtyd vir 1 kamer op ‘n slag. Ons ontdekking is dat uit die hele span is daar net 1 wat kan onafhanklik ry en ‘n groot aantal het geen voetkoördinasie nie, hulle trap met een voet tot onder en in plaas daarvan oor te beweeg met die ander voet om met die te kan trap, trap hulle agter toe. Selfs met die balanseer wiellietjies kan hulle nie regop bly nie, met die gevolg dat die trappe en wiellietjies afgehaal is en nou moet hulle die fiets met hulle voete stoot en leer om te balanseer.

            Gebed: Ons se dankie vir talle skenkings en bydraes om die dag vir die kinders besonders te maak.

Daar is in die verlede min ag geslaan op huiswerk, maar hierdie jaar is besluit dat die kinders beter beheer moet word en ag gegee moet word aan hul huiswerkopdragte. Daar was nogal teenstand uit die meesonverwagte oorde. Die persepsie het posgevat dat die sentrum se kinders nie huiswerk hoef te doen nie, by die kinders en die ‘educators’. Dit het inspanning en motiveering gekos om almal sover te kry om saam te werk, maar dit gaan al beter en die kinders se toets uitslae lyk alreeds beter as in die verlede.

            Gebed: Ons is dankbaar vir die vordering wat gemaak is. Vir die onderwysers en ‘educators’ se samewerking en bid dat die kinders besonder goed sal vorder in die skool.

Die kinders het nou te veel geword om elkeen ‘n afsonderlike verjaarsdag-patytjie te hou en gevolglik word daar nou eenmaal per maand een groot partytjie gehou vir almal wat die maand verjaar. Hulle kry pasta en ‘n hoenderige sous en is baie opgewonde oor die vooruitsig en gewoonlik gebeur die etery net na middagete gehad het. Ons probeer ook om vir hulle ‘n koek te gee, dis baie belangrik by enige feesgeleentheid hier, as die stowe werk!

 Daar is ‘n 5 aan ‘n kant sokkerbaan vir die kinders gebou en is op 30 April geopen met ‘n wedstryd tussen die sendelingmans (met dieselfde aantal groot seuns van die sentrum, om ons af te los) teen die werkers. Ons onfikse klomp sendelinge het so 3 minute gespeel dat weer afgelos vir dubbel die tyd waarna ons weer so 3 minute gespeel het en ons was ook in die moeilikheid dat ons nie altyd net 5 op die baan was nie. Ons het gewen 1 – 0. Baie trots op ons self.

Ons het ook by ‘n selgroep van die Lewende Gemeente ingeval en kom elke Dinsdag in Maputo by Hendrik en Kitty by een. Dis besonders om so ‘n saam groei en leer geleentheid in ‘n vreemde land in Afrikaans te kan hȇ, selfs al praat ons soms Engels en lees uit ons Engelse Bybels. Ons is nou 8 Suid-Afrikaners op die basis en 5 van ons woon die groep by.

            Gebed: Dankbaarheid vir die voorreg om in vrede en veiligheid bymekaar te kan kom, vir elkeen se bydrae in die land en vir elkeen in die groep se persoonlike omstandighede.

Ons is nou 8 Suid Afrikaners hier, 3 getroude pare en 2 enkelopendes (die meerderheid onder die sendeling nationaliteite). Die een enkelopende is ‘n gewese boer van die Wes-Transvaal en van dag een af was hy in die moeilikheid by ‘n ouer enkellopende vroulike sendelinge tot groot plesier vir ons ander Suid Afrikaners (ons het iets om hom mee te terg in Afrikaans en net ons verstaan dit). Dit het weer sterk na vore gekom hoe moeilik dit kan raak tussen mense met verskillende persoonlikhede in ‘n klein gemeenskap om saam te leef.

‘n Egpaar van Engeland oor wie ons al geskryf het en met wie ons goeie vriende geword het, is nou permanent terug huis toe wat vir ons negatief is. Die laaste Suid Afrikaanse egpaar wat Januarie geariveer het en ook ons ouderdomsgroep is maak egter daarvoor op.