20 Oktober - 2 November 2014

Een van ons groot seuns is huis toe gestuur en ons is hartseer.  Ons het ook ’n verjaarsdag gehad  en daar is nog 2 in die kommende week. Die gewone dinge hou ons besig en ons begin voorbereidings tref vir die vakansie van die kinders wat 14 November begin asook vir Kersfees.

Ons het ’n besoeker van Slovakia wat vir die kinders T-hemde gebring het en vir hulle gekleurde kleremerkers  gegee het om dit mee te versier. Sy het vir hulle Jesaia 49:16 gegee en vertel dat hulle name in Jesus se hande geskryf is en dat Hy hulle elkeen ken en alles van hulle weet. Hulle moes hul hande saam met die teks gedeelte op die hemde sit. Dit lyk of dit nogal ’n impak op hulle gemaak het. Die groot seuns is nie so gewillig om hulle name in hul hand afdrukke te skryf nie. Foto's is op facebook.

Ons was Saterdagoggend na ’n Amerikanse ‘garage sale’  toe by die wonings van die mense van die Amerikaanse ambassade. Was nogal interresant om te sien wat hulle uitgooi. Ons het ’n klompie DVD’s vir die kinders teen R30-00 gekoop. Sowat van sekuriteit is nie oral te kry nie. Daarvandaan is ons na die nuwe Builders Warehouse in Matola. Dit lyk net soos die winkels in SA maar hulle het ’n bietjie deurmekaar geraak waar hulle is, onderandere die elektriese proppe SA se 3 punt proppe en nie Mosambiek se 2 punt proppe nie. Dis was egter ’n winsgewende uitstapie want ons kon daar toerusting vir die sentrum kry wat baie goedkoper is as op ander plekke. Daarna is ons see toe waar ons ’n laat middagete by ons gewone restaurant langs die see geniet het.

Terwyl ons nog wag vir ons kos, word ons verwittig dat een kind met ’n bynes gekaring het en dat die bye almal aanval. Na ons vir die hoof educator gesê het om die kinders in hulle dorms toe te maak en die bye uit te los, hulle sal self tot rus kom, het hulle steeds ’n vuur langs die boom gaan maak (waaroor ons verwittig is dat dit buite beheer geraak het) wat die bye verder kwaad gemaak het. Ons het so ’n uur of wat later by die sentrum opgedaag met die verwagting dat die keniso (rietafskortings) van die sentrum afgebrand sal wees met bye oral, maar alles was rustig met geen by insig behalwe by die nes nie en materiaal, wat vir die vuur gebruik is, wat nog rook langs die boom. Slegs ’n klompie kinders het bysteke opgedoen en met geen erenstige nagevolge nie. Interresant die kinders vertel jou baie bye het hulle gesteek, maar as jy vra waar die steek plekke is kan hulle net een of twee wys, of glad nie. Iets steek een se voet in die sand en toe kry die bye ook daarvoor die skuld, ’n dag later.

Sondag is ons in die kerk hier en die kinders moes ’n bietjie vasgevat word. Hulle gesels en loop uit net wanneer hulle wil. Ons het ‘n lekker Sondagmiddag rus in gepas.

Gebedsversoeke:

Dit gaan beter met die man wat gebrand het, hy het Maandag veloorplantingsoperasie gehad op beide arms en vel is van sy bobene geneem, die dokters was nie heeltemal tevrede met die wonde aan sy arms nie. Bid asseblief vir verdere geneesing en beskerming teen infeksie.

Bid asseblief ook vir die kinders wat wanneer die vakansietyd aanbreek, huis toe gestuur sal word en ook vir die wat nog met aanpassing sukkel.

Bid asseblief ook vir skerming teen malaria, dis reenseisoen en daar is dus meer muskiete.

6 – 19 Oktober 2014

Ons sê totsiens aan ons SA besoekers wat na 3 weke terug gaan huis toe, hulle het baie gehelp met die seuns en die camerata. Daar is egter ’n moontlikheid dat hulle binne die volgende paar maande dalk langtermyn hier gaan wees saam met ons.

Die jong paartjie wat op Bella Vista gewerk het is nou ook permanent hier en hulle help ook met die camarata. Jenna hanteer berading want sy praat Shangaan vlot en Theo het die rekenaarnetwerk oor geneem. Saam met hulle, ons, Gaby en die ander paartjie wat moontlik kom, gaan die Suid Afrikaners die meeste van een nasionaliteit wees, so ons mag dalk die meeste word, maar nou is die Aussies nog die meeste.

Alta is besig met gordyne vir die ‘pastors’ se kantore. Ook is die vrou wat die die naaldwerkkamer begin het hier en dit is bedrywig. En die camerata hou haar voltyds besig. Een van ons eerste groep kleinseuntjies was in die hospitaal vir ’n week met longontsteking. Twee ander was ook uit die skool vir ’n paar dae, een met  maagkrampe en naarheid en die ander een het geval en sy lip stukkend gebyt in die proses, hy het steke binne-in sy mond gekry en nog ’n sny aan die bo-kant ook. Hy was ’n paar dae erg ongemaklik met ’n renosterlip.

Petrus het begin om die geboue se elektrisiteit en die elektriese netwerk deur te gaan, maar met die werks-etiek hier gaan dit ’n geruime tyd neem.

Ons het ’n winderige week gehad met ’n buie of 2 reën wat die temperatuur leefbaar hou.

Een van die sentrum se voertuie is verlede Vrydag in die stad gesteel, nogal die beste 4x4 dubbelkajuit wat ons gehad het.

Woensdag was die nasionale verkiesing en sover gaan dit nog rustig hier om ons, maar volgens nuusberigte gaan dit nie so goed meer na die noorde toe nie. Finale uitslae sal glo eers 2 weke na die verkiesing beskikbaar wees.

Gebedsversoeke:

Bid asseblief vir die kinders wat siek is, veral vir die wat se immunstelsels nie so maklik by hou nie. Bid asseblief vir die een wat indie hospitaal was en een vandie ouer seuns sukkel ook met sy gesondheid. Klein Kenssane se gesondheid is ook op en af, al sedert Februarie.

Bid vir die dogterjie wat elke 8 weke  geopereer moet word vir poliepe wat op haar stembande groei.

Bid ook vir die man wat gebrand het, dit gaan al beter met hom, maar daar is nog ’n paar maande wat voorlê voordat hy heeltemal gesond sal wees.

29 September – 5 Oktober 2014

Dis ’n bedrywige week met besoekers wat help in die camerata met geroeste vensterrame afskuur en verf.

Kinders maak goed in die naaldwerk projek en dit word in die winkel verkoop. Dis maandeinde en die berekeninge moet gedoen word, sodat die kinders hul wins kan kry. Ook is die vrou wat vantevore die naaldwerk projek behartig het, hier vir 3 maande. Daar is ’n klomp goed wat aandag moet kry en pryse moet aangepas word.

Die kinders se klere moet ook uitgesorteer word, en daar is goeie donasies en ons moet sommige stoor en kersfees goed moet begin om georden te word.

Een van die groot seuns het ons die week besig gehou, hy het ’n kleiner seun by die skool geklap dat die vingermerke op sy gesig gelê het. Hy is gestraf deur op sy bed te wees na skool en hy moes saam met ’n persoon werk oor sy agressie. Hy was glad nie lus vir die sakie nie, maar ons het vasgestaan en hy het bly kla.

Een van die groot seuns is terug na se ouerhuis, so ons het nou net 6 groot seuns oor in die dorm.

22 - 28 September 2014

Die pastore het nuwe kantore en het gordyne nodig. Ons het Maandag en Dinsdag probeer om in die dorp te kom om materiaal vir die gordyne te gaan koop, maar telkens was daar ’n probleem wat uitgesorteer moes word. Ons het eindelik Woensdag dit gedoen gekry. Nou is dit sny, maak en gordynreëlings op  sit.

Dis al van laas week af dat die militêre-vliegtuie oefen, eers het ons gedink dis opleiding, toe besef ons dis al om die stadion en gedink dit het te doen met die verkiesing. Ons was verkeerd dit was Donderdag Revolutionary Day. Sommige kinders het vir ’n paar weke gereeld by die stadion gaan oefen en nou weet ons, dat hulle ook vir die dag geoefen het. Amptelik was die begin 14:00, maar vliegtuie het al vroeër verby gevlieg. Dit was verskillende soorte vliegtuie wat verby vlugte gedoen het en almal se ore beproef het. Soldate en kinders het in die stadion marseer.  Die aand was daar ook vuurwerke.

Die kinders is moeg van leer en verdwyn na middag-ete en ons sien hulle net as ons hulle loop en soek om ’n program in die middae te doen. Alta het een dag met een gesit wat nie goed vaar op skool nie, maar ook nie dom is nie en agtergekom hy is te bang om die somme te doen omdat hy dit nie so vinnig soos die ander kan doen nie en nie omdat hy nie by die regte antwoord kan uit kom nie. Dis of hy geen vertroue in sy vermoëns het nie. Die kinders het individuële aandag so nodig.

Die dogtertjie se operasie het goed verloop, daar was na 10 weke 70% her groei en hulle het reeds die datum geboek vir die volgende operasie oor 2 maande. Bid asseblief vir finansies om die operasies te kan betaal en vir haar sodat sy volkome genees

Bid asseblief ook vir finansies en geneesing vir die man wat gebrand het, dit vorder, maar dis ’n lang proses en hy is aie ongemaklik. Die ergste wonde is aan sy arms en op sy rug, dus sy slaap is nie gemaklik nie. Is daar iewers ’n verpleegster wat ’n tydjie kan kom help.

15-21 September 2014

Ons het heerlik gerus en net iets gedoen as ons regtig nie anders kon nie of dit wou doen, praat van sleg wees! Ons het ook besef dat ons dit regtig nodig gehad het.

Dit is egter ook lekker om terug te wees en die kinders het sommer grootter geword. Ons het ook ’n nuwe seuntjie by gekry terwyl ons weg was, hy is baie klein vir sy 8 jaar, meer soos ‘n 5-6 jr. Die mamma het hom en sy sussie by die hek by die sekuriteitswagte gelos en gesê sy gaan vir hulle koekies koop. Ons het vandag die sussie wat jonger is, in die kerk gesien, sy is die mooiste klein dogterjie, met pragtige groot ogies, ’n klein moedertjie en vol liefde vir haar boetie.

Dit was besig van die oomblik dat ons hier gekom het, en die hele week. Dis opvang wat agter wee gebly het terwyl ons weg is en uitsorteer wat alles gedoen is in die tyd dat ons weg was. Die kinders se klere het aandag nodig, wat te klein is moet vervang word, asook die goed wat stukkend is het aandag nodig. Alta help ook vir die naweek uit by die babas.

Voor ons weg is het ons die seuns belowe dat ons almal wat verjaar, 4 van hulle, se verjaarsdae sal vier en een groot partytjie sal hou. Hulle was baie opgewonde. Hulle het hoender en pasta bestel en ons het hoenderboudjies teen ’n goeie prys gekry. Dit met koolslaai,’n koek en nog wit paashase en vrugtesap het die tafel laat kreun. Die hoender, het Alta 9:30 in die oond gesit, maar die stoof wou nie die mas opkom nie en later het sy maar die mikrogolfoond ingespan om dit gaar te  kry. Hulle het elkeen ’n tweede en party selfs ’n derde porsie kom haal. Dit nadat hulle ’n uur en ’n half vroeër, middagete gehad het.

Gebedsversoeke:

Bid asseblief dat die nuwe seuntjie goed sal inskakel en dat sy gesondheid spoedig sal verbeter. Hy het ’n neus en keel infeksie wat ook sy oë affekteer en ook ’n uitslag, om sy neus en mond en op sy arms. Ook dat hul ma sal terug kom en ten minste vir hulle sal kom kuier.

’n Dogter van so 8jaar sukkel met allergie en asma, nou het sy polipe ( hoop dis reg gespel) wat op haar stembande groei en sedert die vorige operasie is dit so ongeveer 8 weke en sy moet weer geopereer word, haar stem is alreeds weer geaffekteer en dit kos elke keer 10000 dollar. Bid vir goeie verloop van operasie, genesing en finansies.

Hier was ook ’n ongeluk, wat daartoe gelei het dat een van die werkers met petrol gebrand het. Die genesing het aanvanklik goed gevorder , maar daar is ’n infeksie op een plek wat  nie regkom nie en hy moes terug hospitaal toe. Bid ook vir finansies in die geval, want elke 4 dae wat die verbande vervang moet word kos dit 500 dollar. Dit is geweldig pynlik en dit neem 3 ure om dit te doen. 

11 – 15 Augustus 2014

Die week is besig en daar is baie dinge wat gedoen moet word, ons gaan Vrydag vir ’n maand huistoe en sien uit na die rus. Ons moet egter ons dinge so organiseer dat ons ander vir ’n maand kan los met ons verantwoordelikhede. Die paartjie van Bella Vista gaan nog ’n maand aanbly (in ons huis) en vir ons na ons camarata omsien. Die kinders speel asof dit uit die mode gaan, maar bly weg van die huis en camarata, ek dink hulle is bang hulle moet een of ander iets leer. Ons sien hulle net as hulle snoepgoed soek of ’n pleister. Die groottes kom net in die aande vir hulle brood. Ons lig hulle in dat ons nie seker is of hulle steeds brood in die aande gaan kry terwyl ons weg is nie en die een se kommentaar was hulle sal bid vir brood. Die groot seuns vra al vir ongeveer ’n maand vir kortbroeke en skoene en ons het nie om te gee nie. Dinsdag kry ons toe ’n donasie en daar is kortbroeke en skoene, hulle sien dit voordat dit uitgesorteer is en kan nie wag nie. Toe ons sê dis reg hulle kan kom, is al 7 soos blits daar. Hulle is almal met kouse, ’n kortbroek, ’n T-hemp en  ’n paar skoene daar weg. Al wat hul nou nog begeer is flip-flops. Ons vertrou dat dit ook binne kort sal opdaag en ook dat ons alles goed beplan en agterlaat vir die wat moet instaan.

4 – 10 Augustus 2014

Verlede week is ’n pastor oorlede en Dinsdagaand een van die siek kinders. Die twee sterftes raak veral die personeel in veskillende areas erg.  Die dogter was baie siek en daar is baie kere gebid vir beterskap. Daar was tye wat dit beter gegaan het, maar haar liggaam kon net nie al die infeksies hanteer nie. Sy het nog 2 sussies wat ook hier in die sentrum is. Bid assebief vir hulle en die wat baie met haar te doen gehad het. Hulle vind dit moeilik met die leemte wat nou daar is.

Die paartjie van Bella Vista wat by ons kom eet het, gaan in die huis kom bly vir die tyd wat ons weg is en ook na die camarata om sien in die tyd.

Alta het die week waar moontlik die Life School lesings probeer bywoon, dit is interresant om dinge wat mens weet op ’n ander manier te hoor. Die sprekers het dit vanuit ‘n ander hoek benader as waaraan ons gewoond is. Die week het oor ‘The Fathers Heart’ gegaan.

Woensdagaand met home group het een van die spekers by die Life School met ons gepraat. Sy Spiritual Gift is om engele te sien. Dit was baie interresant wat hy alles vertel het. Hy vertel toe hy dit die eerste keer beleef het was hy baie benoud en het nie geweet wat aangaan nie, en ’n paar dae later het hy gaan stap en toe sien hy engele in die veld dans. Hy sê hy het gedink hy raak koekoes en vra toe vir die Here of hy dit nou altyd gaan sien en toe kom die antwoord ‘Ja’. Hy wou glad nie daaroor praat nie en een van sy vriende kom toe agter wat aangaan en vra vir hom hoekom hy niks sê nie. Hy sê hy was baie banger vir die engele as vir die vriend. Sy vriend het  hom toe in kontak gebring met iemand anders wat ook dit beleef.

Die skole het Vrydag gesluit en die kinders is alreeds rusteloos. Hulle is ook Sondag deur besoeker geseën, wat hulle trakeer het op pizzas by die swembad.

28Julie – 3 Augustus 2014

Dinsdagaand nooi ons ’n paartjie wat besoekers is. Wel eintlik is hulle sendelinge wat in die gemeenskap bly, Bella Vista. Jonk getroud nog nie eens ’n jaar nie. Hulle stories is uitsonderlik en hulle is baie braaf om in sulke omstandighede te leef.

Ons doen ’n program met die kinders in die middae om hulle besig te hou en goed te leer wat hulle nou nie juis in die skool leer nie. Ons het ’n leerling educator wat  net soos ons voel (nie dat die educators nie help nie), dat die kinders te min weet van wiskunde en lees. Hy het regtig die week sy kant gebring het, maar die kinders kla en wil nie meer programme na skool doen nie. Gelukkig sluit die skool die einde van die week.

Home group was oor ’n woord wat jy kies om op te konsentreer vir ’n tydperk tydens jou stilte tye. Daar is ook woorde uitgedeel en as jy wil, kan jy die woord gebruik of self een kies. Alta kry so die woord ‘boldness’ en Pertus ‘shh...’ Daar is nogal goed wat mens op die hart het en nie altyd die plek of veral moed het om te sê nie, dis nou vir Alta en baie snaaks, Petrus wat redelik min praat kry die woord om stil te bly, hy besluit om op luister te fokus aangesien hy moet stil bly. Voorbidding vir die sal waardeer word.

Een van ons klein seuntjies het waterpokkies, min en ver uit mekaar, 3 in die gesig, 3 op elke bene en vier op sy lyf en dit lyk ook nie of daar nuwes by kom nie. Dis ongeveer 3 weke sedert die laaste geval. Hy verstaan nie mooi waarom hy in isolasie geplaas is nie en is baie eensaam. Bid asseblief dat almal in die camarata beskerm sal word teen siektes en veral vir die kinders wat HIV positief is, is dit ’n groot risiko.

21 - 27 Julie 2014

Dinsdag het ons ’n vergadering met die base en die administrateur van die sentrum oor die dokumente wat ons nodig het vir verblyf permitte. Die proses is feitlik tot stil stand gebring deur nuwe wetgewing en ’n kantoor wat nie voorbereid is op al die ekstra werk nie. Daar is talle mense wat deur die proses geraak word en besoekers word terug gestuur of weggewys by lughawens op ’n daaglikse basis. Die sendelinge kry ook al minder verlenging vir visas.

Een van die seuns het vir die besoekers ’n ander naam as sy eie gegee, wat toe op hom boemerang. Hulle, ’n man en vrou van Amerika, koop toe ’n bal vir hulle en soek die kind en niemand weet van so ’n kind nie. Hulle kom saam camarata toe en help met ’n middag program en sy sê vir my dis dié kind en sê toe ook dat hy vir die kinders gesê het dat hulle almal in die camarata gaan neem vir pizza. Wel ons kan dit nie toe laat nie en hy word dus gestraf met geen verversings vir ’n week nie en hy moes almal om verskoning vra. Hy loop heel week met ’n suur gesig rond omdat hy nie snoepgoed kry nie.

Die groot seuns kom elke aand vir hulle snoepgoed. Hulle kom eet ’n brood en ’n half  met margarien, grondbonebotter en soek dan ook iets om te drink en dit alles na hulle aandete gehad het. Die 7 van hulle neem behoorlik die kombuis oor en jy kan nie glo hoe hulle kan mors nie. Hulle vee elke aand die kombuis, maar vergeet om die tafel skoon te maak en as hulle die skottelgoed was, is dit erg half en word dit nat weg gepak.

Vrydagmiddag bak Alta en een van die klein seuntjies, koek want Saterdag was dit sy verjaarsdag. Die Saterdag is daar ook sokker en ander spelletjies gereël en die partyjie is vroeg en vinnig verby, sodat hulle ook by die ander goed kan wees.

Dit gaan redelik met meeste van die kroniese siek kinders, daar is ’n paar wat nie beter word nie, maar dit gaan darem ook nie slegter nie. Bid asseblief vir die kinders wat ly as gevolg van hul ouers se sondes.

Bid asseblief ook vir die seun wat leuns vertel en dat hy sal besef dat dit hom nêrens gaan bring nie en dat ’n gees van waarheid met hom en al die ander sal wees.

7 - 20 Julie 2014

Daar word steeds geverf, die beddens is klaar en die vensterrame word begin. Ons het  positiewe kommentaar van een bestuurder oor hoe die dorm lyk, gekry.

Daar is probleme met die internetkoppelling en die spoed is stadig.

Die verblyfpermitte is verder ook ’n probleem, die konsulaat in Nelspruit wil toestemming vanaf Immigrasie in Maputo hê voor hulle ’n visa uitreik en die briewe is tans by Immigrasie vir goedkeuring. Mosambiek het begin vasskop oor toegang tot Mosambiek. Daar is probleme met instroming van mense na Mosambiek want daar is nou geld te maak in Mosambiek.

’n Besoekende pastoor van Australië praat interessant oor uitbranding Maandagaand en Woensdagaand gee ’n pastoor van America ’n praatjie. Hy vertel ons dat hy op 16 ’n gelowige geword het na ’n lewe van dwelms en alles wat daarmee gepaard gaan. Maar die intreressante is dat sy hele gesin, oupa en ouma ingesluit binne 3 maande hulle lewens aan Jesus gee.

’n Sendelingpaartjie van Noorweë met hulle 2 kinders is gedurende die week vir ’n paar dae Nelspruit toe. Daar het hy egter siek geword en die hospitaal beland. Ons het aangebied om hulle hierdie naweek, wat ons terug moet terug gaan SA toe, in Nelspruit  te gaan haal. Gevolglik is ons Donderdag hier weg SA toe en Vrydagoggend deur Nelspruit toe om hulle te kry en weer terug Marloth toe waar hulle die naweek saam met ons deurgebring het. Hulle kon nie regtig vasstel wat hom makeer nie. Hy vertel dat van hulle vriende in Noorweë hom laar weet het dat een ’n visioen gehad het waar ’n engel hom weg ruk van demone en ’n ander een dat hy ’n stem gehoor het wat sê dat hy gesond is. Byde het met hom binne ’n uur gekontak nadat hul die ervaarings gehad het en daarna het hy ’n verligting ervaar en begin om beter te voel. ( Hy het die vorige week of twee vir mense gebid en demone uitgedryf.)

Die kinders se reaksie was interresante, Donderdagmiddag terwyl ons pak daag die kinders by ons op en wil weet watter sendeling staan in vir ons by die dorm. ‘n Groot betoog gaan op na hulle hoor wie die sendeling is, want hierdie sendeling gee nie snoepgoed nie (die maag is die belangrikste en hulle is deeglik bewus wie gee en wie nie.)

30 Junie – 6 Julie 2014

Dit was ’n baie besige week. Die jong Suid-Afrikaners verf steeds beddens in die camarata. Daar is ook hulp van ’n paar meisies van Engeland en Amerika (dink dis  die jong boertjies wat die eintlike trekpleister is.) So tussen deur gaan hulle ook op uitreike en daar is nog ’n paar beddens wat verf benodig teen die einde van die week. Daar is hoop vir Suid-Afrika as alle jong mense van hulle kalliber is.

Ons het ook ’n noodhulplesing Dinsdagaand gehad van ’n besoeker. Die sendelinge was op hulle stukke en ons lê soos ons lag.

Donderdagaand is dit ons beurt om by die Oasis-span (die span van Natal) te eet. Voor ete bid hulle vir ons. Daarna was dit kerk en aan die einde van die diens word al die besoekers (± 30) gevra om vir elke kind, pastoor en sendeling te bid, ons vorm ’n ry en elke besoeker bid vir elk van ons. Dit is ’n ongelooflike ervaring behalwe vir die agtergrond musiek wat oorverdowend was en dit moeilik gemaak het om al die gebede te hoor.

Ons nooi al die Suid-Afrikaners om Vrydagmiddag saam te kom braai, enigste tyd wat oop is, aangesien die ouer groep (Oasis) elke aand etes voorsien aan sendelinge. Die grootbaas gee ook ’n bydrae vir ekstra vleis. Al is meeste van die klomp Engelssprekend, kuier ons soos net Afrikaners kan. Vrydagaand eet al die sendelinge saam met Oasis.

Die wat siek is raak bietjie minder, soos die waterpokkies en maagvirus die wyk neem. Ons bid steeds vir ’n paar ander wat kroniese siektes het en ook vir die dogterjie Lucia wat laas jaar so siek was. Daar steek ’n paar simptome kop uit wat ons op ons hoede plaas aangaande haar gesondheid.

Een van die grootseuns het Dinsdag verjaar en het ’n ete bestel saam met 10 van sy maats en ons het besluit om dit Vrydagaand te doen.

Ons word weer gevra om Sondag nog ’n ete vir so 50 mense te hanteer hier by ons huis.

Sondagoggend preek Amy Lancaster en sy hou tot die kleintjies se aandag met haar preek. Sondagaand het ons worship in die prayer room met wonderlike ondervindinge.

Dus het die week ernstige beplanning geverg om alles glad te laat verloop.

Woensdagaand hoor ons van ’n groep Amerikaners oppad na die Pemba Iris basis, wat by Pemba Lughawe toegang tot Mosambiek geweier is omdat hulle nie visums het nie. Al die lande waar Mosambiek konsulate het moet die besoekers hul visums daar kry voor hulle Mosambiek toe kom. Slegs besoekers van lande waar daar nie konsalate is nie mag tot in Mosambiek vlieg en by die lughawens visums kry. Donderdag word hulle op vliegtuig Suid Afrika toe en ons word ingelig dat die span by ons moes kom kuier vanaf Sondag tot Woensdag. 

23 – 29 Junie 2014

Dit gaan beter met die maaggriep en waterpokkies. Wil lyk of die meeste nou gesond is en nuwe gevalle is baie minder. Die baba wat in die hospitaal was, is ook terug en ook Kenssane is ontslaan uit die hospitaal, maar hulle is nog nie weer 100% nie en het nog gebede nodig.

Die kinders was baie opgewonde die hele week, hulle is genooi om Vrydag, by die presidentsvrou te gaan eet. Alta was besig om veral die skoen situasie uit te sorteer, vir die besoek, hulle klere wat hulle kinderdag gekry het, is goed vir die besoek. Wanneer hulle skoene nog goed is en hulle sien een kry ’n paar, dan breek hulle hulle sin sodat hulle ook nuwes kan kry. Ons kan nie sulke gedrag toelaat nie en die wat dit doen kry dan net nie skoene nie, maar ons kan hulle ook nie met vlenters na die presidentsvrou toe stuur nie. (Het Salomo se wysheid nodig.) 80 van die jonger kinders is saam met die educators en een van die sendelinge met die bus weg. Hulle is nie die dag skooltoe nie en het lekker geëet en is toe nog met speelgoed ook bederf.

Hier is ’n groepie van 6 jong Suid-Afrikaners van die Kaap waar hulle studeer, maar klink of meeste oorspronklik in Natal op plase gebly het. Hulle het aangebied om te help met verfwerk in die camarata en het begin om beddens te verf en dit sal gaaf wees as  hulle ook nog by van die vensterrame kan uitkom. Dan het daar ook ’n ander Suid-Afrikaansespan gekom. Hulle is van Howick en is ouer mense en hulle maak kos en dan kan die sendelinge saam eet. Een is ‘n ‘Auto Electrician’ en het aangebied om met die voertuie te help wat probleme in sy veld gee.

Die sendeling wat vir die kinders Engels geleer het, gaan vir so 3 maande huis toe. Die kinders is baie lief vir haar en sy bederf hulle baie. Almal is jammer om haar te sien gaan, maar ook baie bly dat sy bereid is om terug te kom. 

16 – 22 Junie 2014

Kensanne is nog in die hospitaal en waterpokkies is oral tussen veral die kleiner kinders. Daar is ook opgooiery  en diaree by die babas. Hier is heelwat besoekers, maar die ‘Baby House’ en ‘Nursery’ is in afsondering, hulle mag nie by die babas en kleinkindertjies kom nie, dis om te voorkom dat dit verder versprei en veral die HIV kinders te probeer beskerm. Daar is ook ander kinders wat baie siek is en ons bid voortdurend vir hulle.

Die ‘missionary’ wat laas jaar in Oktober getroud is en haar Mosambiekse man, is terug nadat hulle ’n tyd lank in Oos Londen gewerk en opleiding gedoen het. Hulle wil spesifiek vir die kinders help. Hulle beplan om ’n program van berading, begeleiding, gebed en dissipelskap met die kinders te doen. Hulle praat veral met kinders wat sosiale- en gedragsprobleme het. Daar is ’n leemte op die gebiede en ons bid dat hulle met sy Mosabiekse agtergrond, beter begrip sal hê en so van groot hulp sal kan wees. Donderdag oggend ry ons saam met ’n ander paartjie Suid Afrika toe. Daar is ’n klomp goed wat gedoen moet word. Ons moet na die Mosambiek se konsulaat in Nelspruit toe gaan om verblyf permitte te probeer kry. Die plan is ook om die paartjie Wildtuin toe te neem, hulle was al 4 of 5 keer saam met ons uit, maar nog nooit in die wildtuin nie. Ons is baie geseën met baie diere en sien al die groot 5 behalwe ’n luiperd, maar sien darem jagluiperde en hiënas. Die enigste rus was Sondag.

9 – 15 Junie 2014

Dis ’n bedrywige week, met die internet wat nie lekker werk nie en voorbereidings om die sokkerwêreldbekker opgestel te kry sodat die kinders die sokker op die grootskerm in die saal te kan kyk.

Kensanne, die Downsindroom dogterjie wat laas jaar die hartoperasie gehad het, het longontstekking en is in die hospitaal. Sy is baie swak en ons bid vir haar om gesond te word en goeie behandeling te kry. Almal se vriende, ondersteuners en familie bid saam.

Sommige van die kinders is erg opstroppelis en hou ons en die ‘educators’ besig. Bid asseblief vir insig en wysheid om hulle so te hanteer, dat hulle wyser uit die situasie sal kom.

Alta neem die nuutse sendelinggesin om ’n paar inkopies te gaan doen. Hulle kom van Noorweë met ’n dogterjie wat pas 2 geword het en ’n seuntjie van 7maande. Inkopies met die bus en twee klein kindertjies met net 1uur tyd in die winkels, is ’n uitdaging op sy eie, wat nog van taal en goed wat onbekend is en etikette wat alles eers gelees moet word in ’n ander taal as jou moedertaal.

Woensdagoggend kom Alta toe eindelik 11uur by die verf uit en laat die laaste venster oorstaan vir Saterdag. By Home Groep praat ons oor vergiffenis en hoe dit in verskillende kulture werk, met arbiters of nie. Een van die Mosambiekers vertel toe dat daar baie moeilike situasies is, wat hulle ondervind met voorvadergeeste en bindings. Hy vertel dat as die ouers op ’n stadium nie skuld kon betaal nie, ’n dogter as bruid belowe word en dat sy nooit daarvan weet nie. As sy dan trou werk die huwelik nie, omdat daar ’n spirituele huwelik was, wat dan probleme gee. Laat mens wonder wat alles oor die kinders is, waarvan ons geen benul het nie en wat die invloede daarvan is.

Donderdagaand na kerk begin die sokker en ons kyk die openingserimonie en die wedstryd tussen Brasil en Cameroen? Dis koud in die saal en kom laat in die bed, eers na 00:30. Vrydagaand begin die sokker vroeër en hou darem ook vroeër op.

Saterdagoggend is dit skoonmaak van die tuin en huis. Sondag is die ete vir die borge en die studente, wat hulle ondersteun en ons tuin en huis is die plek waar dit alles gebeur. Die kombuis het kos gemaak en ons het ’n slaai gemaak, tafels gedek en bedien en skottelgoed gewas. Daar bly baie kos oor veral vleis (hoender) en ons nooi al die sendelinge om Sondagaand te kom help minder te maak. Dis ’n heerlike kuier met net enkles wat nie kon kom nie.

2 Junie – 8 Junie 2014

Maandag en Dinsdag is die groot opruim en wegpak en skoonmaak na kinderdag. Daar is ook broeke wat korter en die bene wat nouer gewerk moet word. Ons eie goed kry ook die nodige aandag nadat dit ’n ruk lank met tweede plek te vrede moes wees. Die Dinsdagmiddag se program met die kinders was vir ten minste een ’n deurbraak. Ons doen somme met ’n legkaart. Alta verduidelik en hulle wil kortpad vat  en opgee maar sy sê nee, doen dit reg. Hulle kry koeldrank doppies om die tellery te doen, vir een het die doppies nie gewerk nie. Alta het eers nie verstaan wat aangaan nie, want hy duik kort-kort onder die tafel in, maar vir hom het sy vingers en tone beter gewerk en toe die  verstaan kom, blom die gesiggie.

Woensdagoggend word Alta gevra om een van die sendelinge na die Trauma Sentrum toe te neem, dit lyk of sy met nierstene sukkel en verduur baie pyn. Die hele dag word daar gespandeer van 9uur die oggend tot 8uur die aand en sy nog steeds pyn gehad. Ons was ook genooi vir die middag na ’n verjaarsdagviering van die sendeling wat in die gemeenskap woon se huis. Alta mis dié met die hospitaal storie, maar Petrus verteenwoordig ons en kry sy sny koek. Home group is ’n film van ’n ware verhaal van vergiffenis, ‘Railway Man’

Woensdagmiddag begin die rekenaarnetwerk probleme gee en Petrus sukkel 2 dae om dit weer behoorlik te laat werk.

Saterdagoggend kry Alta uit eindelik tyd om die vensters en die deur se roeskolle te verf, maar die witverf  is toe blou. Maar die deur kry toe eerste kans om ’n laag ligbruin verf te kry. Teen 5uur is die meeste geverf en dit moet eers oorstaan tot Maandag vir die tweede laag. ’n Besoekende span  reël ’n spelletjiesaand vir die sendelinge Saterdagaand. Ons geniet dit en lag lekker

26 Mei – 1 Junie 2014

Na ’n kort kuiertjie saam met van ons eie kinders, keer ons Maandag terug Zimpeto toe. Vanaf aankoms 2 uur word ons besig gehou, die netwerk en internet is van die naweek af (net 1 punt was af), die kinders soek aandag, ens.

Die res van die week gaan oor voorbereiding vir Kinderdag, 1Junie, ’n groot gebeurtenis in Mosambiek (net soos Kersfees). Die kinders kry presente bestaande uit ’n speelding of twee en klere, die dorms word opgemaak met ballonne ens. Op die dag word die kinders vermaak en getrakteer met ’n spesiale ete (rys, gebraaide hoender en slaaiblare).

Ons dorm word egter uitgenooi na die Afrikaanse kerk in Matola vir die oggend en ons kry toestemming om hulle te vat, want die grootste gedeelte van Kinderdag vind eers die middag na kerk plaas. So vertrek ons Sondagoggend 08:00 met 3 voertuie, 22 kinders, 2 personeellede en ons 3 sendelinge. Die oggend se gebeure vind plaas by die nuwe terrein, waarheen die kerk binnekort verskuif, onder groot bome in ’n groot tuin. Daar is pragtige koelte waar ons sit, maar ongelukkig waai daar ’n windjie en die meeste sit en koud kry tot die wind gaan lê, waarna almal sweet want die temperatuur klim na 31°C. Die meeste van die geleentheid word in Engels gedoen en vertaal na Portugees. Daar is ’n poppekas en ‘n geleentheid vir die kinders om ’n spieëltjie of 2 of 3 te versier na die kort preek oor die Woord wat jou spieël as Christen is. Daarna kry almal koek (’n Mosambiek-tradisie), worsbroodjies vir die kleiner kinders en hamburgers vir die res. Die groot seuns trek hulle neuse op vir die hamburgers en eet net een, maar die kleintjies laat nie op hulle wag nie en verslind ook ’n hamburger na die worsbroodjie. Ons het die kinders die Afrikaanse liedjie ‘Ons sê baie dankie, vir die lekker dag’ geleer en dit het groot reaksie by die Suid Afrikaners uitgelok. Moet sê die uitspraak was nogal redelik goed. Oppad terug kry ons probleme met een bakkie se koppelaar wat nie altyd wil werk nie, jy moet jou voet onder die pedaal in haak en dit terugruk sodat dit weer hak en werk. Die jong Irse sendelinkie kry haar opleiding hoe om ’n halfwerkende voertuig van Africa in Africa te bestuur. Dit was ’n baie geseënde dag vir almal, met nog feesvierings toe onsterug kom en ’n ete van hoender, rys en slaai. Die besoek aan die camerata loop ook goed af en Petrus se verjaarsdag word nie vergeet nie en hy word op ‘n bankie in die lug gehou, gelukkig nie op-en-af geskud nie.

12 – 18 Mei 2014

Maandag en Dinsdag verloop normaal met die gewone dinge.

Daar is ’n groot naambord met ligte voor die sentrum deur ’n kontrakteur opgesit. Daar is elke keer iets met die woorde verkeerd na dit opgesit is en die laaste keer het net ‘n gedeelte se ligte geflikker en die res het geen lig gehad nie. Hierdie keer toe hulle dit afgehaal het en oopgemaak het, roep die onderhoudsbestuur Petrus om te kom kyk na die elektriese werk. Dit is ’n interresante opset en hulle verklaring, dat die ligte nie almal werk nie, is dat die spanning te laag is. Voor daar iets aan gedoen kan word, het hulle die bord weer aan mekaar en opgesit en enige verdere probleme is nou die sentrum sin. 

Met Donderdagaande se dienste gee hulle ’n teksvers wat die kinders moet memoriseer. Meeste van die tyd doen hulle dit in ’n soort van aflos-wedren-styl tussen die seuns en meisies. Ons kry elke keer die eer om  agter te staan om die kinders wat vorentoe te moet hardloop te beheer. Donderdagaand was die vers agter harte op 2 borde versteek en 8 dogters en 8 seuns moet die harte verwyder totdat die vers leesbaar is en die kompetiesie is sterk. Die dogters wil elke keer wen en dis ’n taak om hulle te laat stil staan totdat die een wat vorentoe is, terug is, voordat die volgende een kan hardloop. Die dogters begin al hardloop as die ander een omdraai, maar daar is geen manier wat Alta hulle kry om te wag tot die een by hulle is nie met die gevolg dat die seuns, wat dit reg doen, altyd verloor.

Saterdagoggend is daar ’n doopgeleentheid gerëel in die see, daar sou 8 uur gery word, maar selfs die pastore was nie betyds nie. Dis koud met ’n ysige wind wat waai. Teen 9uur vertrek die bus, maar die verkeer is druk en ons ry staan staan en is teen 10:15 op die strand. Op die strand is die wind nog kouer en hulle begin eers sing en bid en bietjie inligting word gegee voordat hulle die see in loop. Dis nogal ver wat hulle moet loop, hooggety was 6uur die oggend. Daar is so 20 wat gedoop wil word. Hulle staan in ’n ry en loop nader tot waar die pastore so 70cm diep in die water gestaan het. As hulle terug loop staan daar nog ’n pastoor en sy vrou reg om weer vir hulle te bid. Hulle bibber en trek weer net daar op die strand voor almal uit en aan.

Terug by die sentrum na ons ’n draai in die winkels gaan maak het, maak ons reg vir die braai en spelletjies saam met die sendelinge.

Sondagoggend preek ’n besoeker en dit is ’n baie goeie preek. Daar is ’n sokkerwedstryd in die naby geleë stadium en daar is kaartjies vir ’n klompie en van die groot seun gaan kyk na die wedstryd tussen Mosambiek en Suid Sudan. Mosambiek het 5 – 0 gewen.

Die elektriese werk

 Die doop

5 – 11 Mei 2014

Maandag en Dinsdag doen ons al die aankope vir almal in Zimpeto wat iets uit Nelspruit benodig. Woensdag trek ons ons kruisies en ry terug Maputo toe. Die kinders kom almal vir ’n drukkie toe hulle agterkom ons is terug.

By Home Group Woensdag aand kyk ons na dramafliek wat handel oor Grace en ons kry elkeen ’n stuk oor Grace en Forgiveness wat gelees moet word.

Gedurende die week kom laai ’n pa en stiefma ‘n kind by die sentrum af en verdwyn. Die kind is 4 jaar oud, weeg 10kg, gebreekte arm en vol letsels, daar word ook vermoed dat een been en ribbebene ook gebreek is. Dit is hartseer om te sien, maar dan weer kry ons gratis en goeie behandeling by die privaat hospitaal vir hom.

Waterpokkies het ook kop uitgesteek hier in die sentrum.

Terwyl ons in Nelspruit was, het ons ’n DVD gekoop met die naam, ‘Love, Sex and Dating’ met die oog daarop om dit met die groot seuns te hanteer. Sondagaand draai hulle in die huis rond en kom op die DVD af, dit het hulle nuuskierig gemaak en wil nou net dit sien. Ons moet egter die educator eers daarna laat kyk want hy gaan die vertaling moet doen.

28 April – 4 Mei 2014

Maandagaand neem ons afskeid van die dokter wat vir ’n kort tyd hier was. Ons gaan na die eetplek by die swembad, maar hulle is nou nie juis bekend vir spoedige diens nie. Ons eet lekker, maar was toe ook al so honger na ongeveer twee ure se wag, dat enige iets lekker sou wees.

Dinsdag neem ons weer afskeid van een van die klein seuntjies wat huis toe gaan. Hy is kalm en nie tranerig nie, so dit is vir almal makliker.

Woensdagaand kry ons meer inligting oor tieners en hoekom hulle sulke eienaardige gedrag en optredes kan hê. Dis as of daar ’n kortsluiting in hul breine is, en net nie logiese denke kan hê nie.

Donderdag,  is werkersdag en ook hier is dit ’n vakansiedag. Petrus, Celia, John en Clare  gaan Cumbani toe om die boorgatpomp wat gesteel is te vervang. Vir middagete kry hulle vis in olie gebraai (van die kop tot by die stertvin volledig), pap met te min sout en masinga, of so iets, sous (iets wat van ’n plant se blare gemaak word). Die vis se kop word afgebreek en die res word met die hand stukkie vir stukkie ge-eet. Dus was Petrus Donderdagaand baie honger.

Die skole sluit Vrydag vir ’n week en die kinders is vroeg terug van die skool en neem die huis oor. Dis net met etenstye dat ons stilte ervaar.

Saterdagoggend ry ons  en een van die sendelinge wat deur die grens moet gaan Suid-Afrika toe. Ons waardeer die stilte en sy gaan Sondag met ’n bus terug en ons ry verder Nelspruit toe om Maandagoggend die kar in te neem vir ’n diens. Ons het ’n lang lys goed wat ons moet koop, oplaai en so voorts vir almal en vir die seuns.

22 April -27 April 2014

Maandag met die vergadering word ons gevra om vir Woensdag se ‘home group’ ons ervarings van wonderwerke aan te stuur. Hier volg ’n paar van die wonders wat vertel is:

Iemand vertel dat sy wakker geword  het met die gevoel sy moet ernstig bid vir ’n vriend se suster wat sy nog nooit ontmoet het nie, dit was kort voor Kersfees. Sy bid vir 4 ure wat nie gewoond vir haar is nie. Na die feestyd vertel die vriend vir haar dat sy suster  selfmoord wou pleeg en dat sy betyds gevind is en die tyd die gebeure het oor een gestem met die dag en tyd wat sy vir die vrou gebid het.

Nog een vertel van ’n uitslag wat sy vir ’n tyd gehad het en dat daar vir haar gebid is en dat sy later dieselfde dag gesien het dat die uitslag weg is.

’n Dokter, wat ‘n besoeker is, vertel van iemand wat geval het en sy hand ontwrig het, die kneukels het heeltemal op die verkeerde plek gesit en hy wou nie hê dat hulle vir hom moet bid nie, want dit was sy eie skuld omdat hy nie gekyk het wat hy doen nie. Hulle  neem toe sy hand om te kyk en begin toe bid en daar skuif die kneukels terug in posisie in en die ou het dit nie eens agter gekom nie. 

By ’n Bybelskool het ’n vroue student vertel dat sy nie met die kursus kan aangaan nie,  want die dokters het gesê dat haar bene in ‘n te slegte toestand is en dat sy dinge baie rustiger sal moet neem. Die instrukteur in die klas sê toe sy moet aanhou klas toe kom en dat sy sal genees want hulle gaan vir haar bid. Toe sy egter die sere aan die vrou se bene sien het sy gewonder hoekom sy  dit gesê het, want dit het glad nie goed gelyk nie. Hulle het gebid en sy het gesond geword en die kursus voltooi.

Nog iemand het vertel van ‘n meisie vir wie sy gebid het wat baie siek was en drie maande later het sy gehoor dat sy heeltemal genees is.

Sy het ook vir ’n kind gebid wat baie probleme gehad het, onder andere erge skoliose, asemhalings probleme en nog ander goed ook en toe vertel die dokters dat daar ook ’n probleem met haar oë is en dat hulle nie dink sy sal kan sien as sy ouer is nie. Sy het gevoel dat die kind soveel probleme alreeds het dat sy moedeloos en frustreerd gebid het en gevra het dat dit asseblief nie ook nog met die kind moet gebeur nie. Sy moes maandeliks terug hospitaal toe vir ondersoeke en na ’n aantal maande was hier ’n besoekende oogkundige-span. Sy vra hulle om assebief na die kind se toetse te kyk, die oë te ondersoek en vir haar te sê wat hulle mening daaroor is. Hulle het die toetse deurgegaan en hul eie toetse gedoen en naderhand gevra of daar nog ’n kind met dieselfde naam is, want hulle kry glad nie ’n verband tussen die kind wat hulle ondersoek het en die vorige toetse resultate nie. Haar oë was normaal en is tot vandag, ’n hele paar jaar later, nog steeds 100%.

Donderdagaand se diens was uitsonderlik, meer besonderhede is op facebook. www.facebook.com/petrusenalta

Die knappie wat die TV beskadig het lê Donderdagaand en slaap toe ons vir almal moet bid wat so hartseer was. Na ’n rukkie kom ons agter dat daar iemand by hom sit en baie ernstig vir hom bid, maar ons verstaan nie wat hy bid nie. Na hierdie gebed merk ons die laaste paar dae dat hy besonder kalm en rustig is, daar is ook ander wat al ’n tyd lank vir hom bid. Dit lyk of al die gebede werk, dit gaan beslis met hom beter. Ons kry hom eintlik jammer, daar is nou weer ’n TV in die camerata, maar sy straf was dat hy nie mag TV kyk vir ’n week nadat hulle ’n nuwe TV gekry het nie. Die ander laat hom dit ook nie vergeet nie. Vannaand is ons camarata toe en vind hom alleen op sy bed terwyl die ander kyk. Hy lyk maar bedremeld, maar kla glad nie. Moet sê hy vat sy straf soos ’n man, nie soos van die ander wat altyd ander beskuldig en alles doen om uit die straf te kom nie.

Tydens Sondag se diens handel die preek oor eenheid en vertroue in God en as jou verhouding met jou pa nie goed was nie is dit moeilik om God te vertrou. Almal kry toe geleentheid om vorentoe te gaan sodat daar vir hulle gebid kan word, met 3 pa’s wat hulle pa’s verteenwoordig  en toe word daar ook 3 ma’s gevra om dieselfde te doen. Daar is toe net Alta wat ’n ma is,  om die sendlinge te verteenwoordig.

14 April – 22 April 2014

Ons pak die Portugees die week aan met een van die seuns in die camerata om ons te help met sinskonstruksie en uitspraak. Na ’n besige dag voel dit of  die inligting te veel vir ons breine is. Ons gaan dit 3 maal ’n week doen.

Alta help uit in die ‘nursery’, want die mense wat daar toesig hou, moet Suid-Afrika toe om aansoek te doen vir die verlenging van hul visa. Daar is 3 nuwe kinders; tweeling dogtertjies van ’n jaar, baie ondervoed en hulle kan skaars sit, lyk soos klein 6maande baba gewoonlik lyk en nog ’n dogtertjie van 5 maande wat soos ‘n 2maande oue baba lyk, net langer. Sy lyk vir my oud, haar gesigies is verrimpel. Dit maak mens sommer hartseer om sulke kinders te sien, daar is geen lig in die tweeling se ogies nie, nie eers as daar met hulle gespeel word nie.

Woensdag ongeveer 13:00 kry ons ’n oproep, daar is ’n nuwe seun, hulle het gedink om hom by camerata 5 te plaas, maar hy is te groot en hul dink dit sal beter wees as hy by ons geplaas word. Hy en sy boetie(baby house) is deur ’n ‘ouma’ van die gemeenskap versorg terwyl die ma in die hospitaal is. Die kerk het met die familie gepraat, maar die sien nie kans vir nog kinders nie en het toestemming gegee dat hulle Iris kontak om die kinders op te neem. Dis vinnig klere bymekaar sit vir hom, want niks word by die families geneem nie.

Die gas van Pemba wat agter moes bly, geniet die kinders en help met aktiwiteite, hy is nogal goed met hulle en hulle geniet die man wat met hulle speel. Die ou van Suid-Afrika sukkel nog met die bakkie. Die plan is dat hy Woensdag sal terugkom en dan vlieg hul Donderdag op Pemba toe en kom so oor 2 of 3 weke terug om die kar en die ander goed wat gestoor word, te kom haal.

Ons ry Donderdag teen 11:00, vir die maandelikse uit en in, grens toe en Marloth toe vir die naweek. Toe ons die e-posse oopmaak sien ons dat nog ’n seun volgende week huis toe gaan. Die 2 boeties is beide in die sentrum en die oudste een sou huistoe gaan, maar die jonger een sou eers bly en later in die jaar gaan. Die ma het blykbaar versoek dat hy ook nou kan gaan, ons is bly daaroor, want hy sou dit baie moeilik aanvaar het om te moes bly.

Gededsversoeke:

Bid asseblief vir die kinders wat terug geplaas is, vir aanpassing en inskakeling, sodat hulle daar ook gelukkig sal wees en sal onthou wat hul hier van Jesus geleer het en altyd aan Hom sal vashou en glo.

Vir samewerking van die personeel met die sendelinge.

Vir die camerata met al die uitplasings en die nuwe kind en sy boetie.

Vir die wat siek is en beskerming teen malaria en allerhande ander siektes.

7 April – 13 April 2014

Maandag is ’n bankvakansiedag hier, Vroue Dag.  Dis klere uitsorteer en reg kry vir die kinders wat terug geplaas gaan word by familie, een van die klein seuntjies (nuutste groep) en een van die groot seuns. Die klein seuntjie gaan Woensdag na sy suster toe wat nou getroud is en ’n baba het. En die grooter een gaan Donderdag na sy ouma toe. Die kinders word Maandag laat middag ingelig dat hulle ‘huis toe’ gaan. Dis vir hulle ’n skok, maar as dit vroër gedoen word loop hulle weg en is daar allerhande probleme.

Woensdagoggend gaan ek om die kleintjie se klere te pak, van die ander kinders het vir hom van hulle goed gegee, T-hemde, truie, speelgoed ens. Van die pas nie eers vir hom nie en moet ek uithaal en agter laat, aangesien hy genoeg goed het en ons nie alles gepak kan kry nie. Die kleintjie is hartseer toe hy moet gaan en dit maak dit vir ons moeilik en moet ons hard sluk aan die trane. En Donderdag doen ons dit weer, dis bietjie makliker, tieners wys ook nie soveel emosie nie. Ongeveer 4 ure later kry ons ’n boodskap dat nog een van die groot seun  die volgende dag uitgeplaas word na ’n skema waar kinders gaan wat nie familie het nie. Dit is onverwags en ’n geskarel om alles reg te kry. Hy is redelik omgekrap, maar lyk later tog of hy meer rustig raak en dit begin verwerk. Die hele camerata is geskud deur die terugplasings en wil weet wie nog gaan.

Donderdag raak die basis bedrywig met mense wat vir die konferensie kom. Dit reën ook en hulle hang goed teen die mure op om droog te word wanneer die son uitkom. Almal, veral die kinders, is ook opgewonde oor Roland en Heidi wat kom.

Vrydagoggend is die gradueeringsplegtigheid van die Bybelskool en die middag begin die konferensie.

Vrydagaand kry ons onverwags gaste, dis 2 mans wat oppad is Pemba toe, maar die voertuig gee probleme en hulle kom slaap by ons in die huis. Die een is ‘n Suid-Afrikaner en die ander een ’n Kanadees. Hulle probeer om vas te stel wat die probleem is en kry ’n ou wat na  die voertuig kyk, maar geen sukses nie en hulle pak alles af en die ou van Suid-Afrika ry Sondag terug teen ’n slakkepas. Die Kanadees se paspoort/visa laat nie toe dat hy weer uitgaan sonder om sy 6 maande visa in die gedrang te bring nie, dus moet hy bly.

Saterdagoggend is redelik bedrywig, die kinders kry tydens die konferensie hulle brood, maar nie tee nie. Hulle is almal by die venster vir margarien en grondboontjiebotter. Die educator bel en vra ons moet kom, ‘n seun het die TV gebreek. Die seun is altyd in die moeilikheid en mens moet rustig met hom werk om die storie uit hom te kry. Blykbaar was dit ’n ongeluk, hy het albasters in die camerata gegooi en een het die skerm getref en nou werk die TV nie meer nie. Almal is vies vir hom, want nou kan hulle nie DVD’s kyk nie en almal deel straf uit, party wil hom sommer na ’n ander camerata toe stuur.

Saterdagaand ontmoet al die sendelinge persoonlik vir Rolland en Heidi in die gebedskamer waar ons ook vir hulle bid.

Sondag eindig die konferensie en dit raak weer rustig die middag.

Gededsversoeke:

Bid asseblief vir die kinders wat terug geplaas is, vir aanpassing en inskakeling, sodat hulle daar ook gelukkig sal wees en sal onthou wat hul hier van Jesus geleer het en altyd aan Hom sal vashou en glo.

Vir samewerking van die personeel met die sendelinge.

Vir die siekes en beskerming teen malaria en allerhande ander siektes.

Vir die seun wat HIV, kanker en TB het, dit lyk asof daar ’n infeksie is wat hom olik maak.

Bid asseblief ook vir die seun.

Vra gerus as daar van julle is wat vir ‘n kind wil bid, hulle het selde iemand wat soos ’n ouer vir hulle bid. Inligting sal gedeel word oor ’n spesifieke kind se onstandighede as jul bereid is om vir hulle te bid.

31 Maart – 6 April 2014

Die week is bedrywig met al die normale goed, kinders aandag gee, klere sorteer en ons begin reg maak vir kinderdag. Ons het twee keer se gaan Suid Afrika toe as daar dinge aangekoop moet word. Dus is ons besig om te kyk wat beskikbaar is en wat gekoop moet word.

Donderdag word ons ingelig dat twee seuns in ons dorm, ’n groote en ’n kleintjie , teruggeplaas gaan word na familie. 

Saterdag is ons huweliksherdenking, ons ploeter stad toe deur modderige ompaaie wat stiller is, die ander paaie het stil gestaan, geen beweging nie, want dit is die einde van die maand. Ons het baie reën gehad vandaar die modderpaaie. Ons gaan eet by die restaurant waar ons al voorheen geëet het en waar jy hoog bo die see oor die see uitkyk. Later die middag gaan loop ons in Spar rond en koop ’n paar goed. Die teerpad terug huis toe is steeds stadig weens verkeer, al is dit al 4uur. Terug was Petrus eers die Kia. Saterdagaand braai ons vleis saam met die 2 SA meisies wat nou hier by ons is. Hulle het maar gesukkel met die aanpas maar dit gaan beter.

Sondag is ons weer Motala se kerk toe en waardeer die goeie preek.

So 2 weke gelede verneem ons, insluitende die bestuurders, dat hier ’n konferensie is. In Afrika tradisie is daar geen idee hoeveel mense die konferensie gaan bywoon nie, 100 of 1000 of meer. Daar moet slaapplek en kos gegee word, nogal moeilik as jy nie weet vir hoeveel mense nie. Die groot nuus is dat Rolland en Heidi ook hier gaan wees.

Gebedsversoeke:

Bid asseblief vir die konferensie, dat alles goed sal verloop.

Vir die kinders wat na hul families toe moet gaan, dat die aanpassing goed sal gaan en dat hulle gelukkig en goed versorg sal word.

Vir samewerking van die personeel met die sendelinge.

Vir die kinders, siekes en gesondes en vir beskerming teen veral malaria, voorkoms het baie verhoog.

Vir ons vir geduld met die kinders en die taal-aanleerdery

24 - 30 Maart 2014

Woensdagoggend sesuur word die ‘container’ wat ons van Nederland af ontvang het, saam met die besoekers van die Termei-gemeente in Nederland wat die skenkers was, oopgemaak. Daar is 4 persone van Nederland, 4 sendelinge en nog 3 besoekers. Dis ’n groot klomp goed wat daar uitkom. Bokse en bokse klere en lakens en ander goed. Gelukkig is dit gemerk en kan ons dit sorteer. Beddens en matrasse, ’n sofa-bank, baba beddens, tafeltjies en stoeltjies, naaldwerkmasjiene, speelgoed en sakkies met tandepasta, tandeborsel en seep wat oral tussen alles ingepak is. Ons pak die toiletsakkies in plastieksakke (die moet Donderdagaand in die kerk uitgedeel word) voordat ons enige iets anders kan by kom. Nadat alles uit is, begin ons weer terugpak aan dit wat nie onmiddelik gebruik gaan word nie. Dit voel soos 10 uur toe ons klaar is, maar toe is dit eers 8 uur en ons is nat gesweet. Die res van die dag word hoofsaaklik gebruik om dit wat nie terug gepak is nie, op plekke te kry waar dit gebruik kan word of gebêre kan word tot Kinderdag of tot benodig.

Donderdagaand word die toiletsakkies en T-hemde in die kerk aan die kinders uitgedeel, foto’s word geneem en almal is baie opgewonde. Meeste se hemde is te groot en daar is ’n paar te kort, maar oor die algemeen is almal gelukkig.

Donderdagnag begin dit sag reën en meeste van Vrydag reën dit steeds, met nou en dan ’n harde buie. Die kinders het ook ‘n ‘sokkertafel’ uit die skenkings ontvang en die staan in die speelkamer hier by ons huis. Na skool is hier hordes kinders, ons sit ’n DVD aan en die grootes speel die sokkertafel terwyl die ander TV kyk. Met tye klink dit vreeslik soos almal opgewonde raak oor iets. Ons begin ook om te skuif in die huis. Die groot seuns speel tot amper 10 uur die aand. Saterdagoggend is dit nog bewolk maar dit reën nie. Weer kyk party TV en die ander speel die sokkertafel. 2 van die seuns speel van ongeveer 11 uur tot 3 uur die middag voor ons eindelik stilte kry. Saterdagaand word ons genooi om saam met besoekers ’n DVD van Angus Buchan te kyk. Na DVD deel die mense van Kanada hulle storie met ons ( sien Facebook) en vertel hoe hulle die DVD en boek by Angus Buchan gekry het. Hulle doen ook uitreike op hul plaas soos die Mithy Men goed, net kleiner en wou met Angus kennis maak en hoor toe dat hul stories baie dieselfde is.

Ons het die week regtig baie seëninge ervaar met die groot donasie. Ons dank aan die gemeente in Termei Nederland en aan God vir alles wat ons so van Hom ontvang.

17 - 23 Maart 2014

Dinsdag beleef een van ons mede sendelinge die doel waarvoor sy gestuur is, toe ’n buurvrou van haar sterf, meer hieroor op facebook.

Woensdag word Petrus en John uitgenooi vir middagete by die restaurant oorkant die straat, gebraaide varktjops, pap en slaai. Die ou kan nogal die vleis lekker braai.

Woensdagaand met Home Group word daar gepraat oor oorwinning oor probleme en tradisies wat van die sedelinge hier ondervind het. Dit is ’n inspireerende aand vir ons jong sendelinge.

Saterdag trou een van die jong sendelinge, sy het Alta gevra om te help met die rok wat sy in Amerika gekoop het en effens te groot is. Sy spook die hele week om die trourok klaar te kry vir die troue Saterdag en voor ons Donderdag die pad SA toe vat.

Donderdagoggend val ons en die Engelse paartjie John en Clare in die pad SA toe. Die program is om alle besigheid Donderdag af te handel en die res van die naweek te rus.

Daar is ooral tekens dat Marloth onder swaar reën deur geloop het, paaie is verspoel en die vlak wat die Krokodilrivier gehaal het (dis nou nie deur die reën wat in Marloth geval het nie) wys dat dit kwaai in die Laeveld gereën het. Volgens die inwoners op Marloth het daar oor 2 agtereenvolgende dae 400mm reën geval met ’n verder 100mm ’n paar dae later.

Alta het ’n lekker somer-sinus-verkoue.

Bid asseblief vir ons Camarata, dat alles in die camarata rustig en goed sal verloop. Hier is ’n paar ding waarvoor meer spesifiek gebid kan word:

Daar is ’n klein seuntjie wat groot gebou is en dit lyk as of hy in ’n boelie ontaard.

Die groot seuns is soos regte tieners, rebeleer teen die skoolreëls, soos haar lengtes, skoene, ens.

Bid asb vir hulle vordering op skool en vir die met gesondheids problemme. (3 is HIV +, een het ook TB en kanker).

As daar iemand is wat ’n seun wil ‘aanneem’ deur vir ’n spesifieke kind te bid sal ons dit baie waardeer, dit maak ’n groot verskil in hulle lewens, selfs al weet hulle nie daarvan nie. As julle bereid is, sal ons meer inligting ivm die kind gee en indien jul wil kan jul ook vir hulle boodskappe stuur wat ons vir hulle kan gee. Reageer asseblief by ‘Comments’

10 - 16 Maart 2014

Die week verloop rustig, niks uitsonderlik nie. Die kinders bring nog daagliks broeke wat se nate losgetrek het om regte maak.

Daar is nog steeds kinders wat die virus opdoen en so lekker voel nie. Daar is ook nog die dogter wat baie siek is en nog nie beterskap wys nie. Sy het 5 siektes waarvoor sy behandeling ontvang, en gooi op van elke hoesbui. Met die seun wat se been gebreek het, gaan dit redelik. Die grootste gevaar is longontsteking en bedsere waar die gips hom druk en skaaf.

Een van die sendelinge probeer om die kerkdiens op ’n Donderdag meer kinder-vriendelik te kry en ook die liedere wat gesing word op die skerm te kry, in 3 tale waar moontlik. Die pastore kla dat die kinders te raserig is, voordat die diens begin. Sy het begin om goed van die internet af te trek en voor die diens te wys om hulle gouer en rustig in die kerk te kry. Donderdagaand Alta oppad kerk toe is kry sy langs die pad drie wat oor iets stry. Hulle wil nie aanstap kerk toe nie, sy sê toe, ‘luister’ wys na haar oor en sê DVD en daar laat spander al 3, skoon vergeet dat hulle in ’n groot stryery was.  ’n Ander een was besig om die eetsaal skoon te maak, toe die eerste goed getoets word vir die diens, hy het net daar gebly en glad nie terug gegaan nie, net met afwagting bly kyk.

Bid asseblief vir ons Camarata, dat alles in die camarata rustig en goed sal verloop. Hier is ’n paar ding waarvoor meer spesifiek gebid kan word:

Daar is ’n klein seuntjie wat groot gebou is en dit lyk as of hy in ’n boelie ontaard.

Die groot seuns is soos regte tieners, rebeleer teen die skoolreëls, soos haar lengtes, skoene, ens.

Bid asb vir hulle vordering op skool en vir die met gesondheids problemme. (3 is HIV +, een het ook TB en kanker).

As daar iemand is wat ’n seun wil ‘aanneem’ deur vir ’n spesifieke kind te bid sal ons dit baie waardeer, dit maak ’n groot verskil in hulle lewens, selfs al weet hulle nie daarvan nie. As julle bereid is, sal ons meer inligting ivm die kind gee en indien jul wil kan jul ook vir hulle boodskappe stuur wat ons vir hulle kan gee. Reageer asseblief met 'n opmerking - sien skakel hieronder.

3 - 9 Maart 2014

Die week begin met die tia en ‘educator’ wat nie een by die dorm is toe Alta daar kom nie en dis redelike chaos en almal is laat. Daarby begin ons ook die week met ‘n kragonderbrekking wat die patroon van die week blyk te wees. (Ons is baie dankbaar vir die tye wat dit wel aan was en die kragopwekker die volle lading kan hanteer). Ontbyt was ’n paar oggende laat, die tee was nie betyds reg nie of die brood het laat opgedaag.

Die klein seuntjies se klere is deurgegaan en alles wat te klein of fodde is, is weggeneem. Die skoolklere sage van herstel, korter en kleiner maak duur ook voort, aangesien almal ook nog nie elk ’n broek en hemp gekry het nie.

Ons bid vir gesondheid en die herstel van kinders wat siek is en die virus doen nog steeds die rondte.

Rekenaarvirusse steek ook hier en daar kop uit en die ‘prayer house ‘ kry gordyne, alles te midde van 34-36° celsius en humiditeit van tussen 70 en 100%. (nie geweet ‘n mens kan so baie sweet nie)

Een van die groot seuns verjaar en sy bestelling is kos, nie koek nie, en hy wil dit self maak. Dus maak ons Saterdagoggend kos sodat hulle dit die middag kan eet. Dis ’n worsgereg met allerhande groente, wat alles saam met rys gaar gemaak word. Hulle smul daaraan, so ’n uur nadat hulle middagete gehad het. Daarna is hulle swembad toe saam met ’n sendeling.

Ons lees die afgelope week van oorstomingsvlakke, soort gelyk aan 2000, langs die Incomatirivier wat deur die Komati- en Krokkodilriviere, vanuit SA wat baie reen gehad het, gevoed word. Die rivier maak ’n wye draai deur die suidelike Mosambiek en loop hier naby ons in die see in. Ons wil graag sien as die rivier in vloed is en die naaste wat ons daaraan kan kom is by Marracuene, 30km noord van ons. Sondagmiddag suiker ons af Marracuene toe, daar aan gekom sien ons niks van ’n vloed nie, alles is soos dit altyd was wanneer ons met die veerboot oorgaan na Macanete Eiland. Die pad wat die rivier volg is laaste gedeelte, soos 100km, al langs die see af deur vleilande waar ons vermoed die vloedwater gebuffer is.

24 Februarie – 2 Maart 2014

Oor die naweek het een van die ‘special needs’ kinders ’n been gebreek en het hy nou ekstra versorging nodig en gebede dat die been goed sal aangroei en vir ekstra geduld vir sy versorgers.

Ons hanteer ‘Home Group’ die week en is dus bietjie besiger as gewoonlik.

Die kinders sukkel om by hul nuwe programme in te skakel en ons en die ‘educater’ is gedurig opsoek om hulle betyds iewers te kry waar hulle hoort.

Die strykyster van die camerata het gebreek, dis die derde een sedert Augustus. Nou is hier elke oggend teen 11:00 en in die aand, kinders wat hul skoolklere wil stryk voor hulle moet skooltoe gaan.

Vrydagoggend is ons by die Prayer room 7 uur waar daar vir die kinders gebid word en van die kinders ook vrywillig teenwoordig is. Die een Tia bring vier 4 jariges en maak hulle staan by ons en hulle is heeltemal gelukkig daarmee. Die een seuntjie staan eers net voor Petrus met sy rug na hom toe maar later skuif hy terug tot teen Petrus, die ander dringmee om Alta se hand te hou. Na die sessie terwyl ons uitbeweeg moet ons elkeen optel en ’n drukkie gee. Die een dogtertjie is soos ’n seekat, haar bene en arms strek en rek en dit kos stoei on haar neergesit te kry.

Vrydagaand kom vra een van die groot seuns of hy iets op die rekenaar kan doen vir die skool en ons sê dis reg. Met bietjie hulp is die stuk reg en ons druk dit vir hom. Saterdag-aand kom vra nog van hulle en Sondagaand nog. Dit lyk asof ons sal moet soek vir ’n rekenaar en drukker, van hulle is nou in klas 10 (st 8) en een is in klas 11 en sal dit seker al meer nodig kry. 

Saterdagoggend bak ons koek en hou partytjie, want een van die eerste groep kleinseuntjies verjaar Maandag.  Saterdagaand braai ons vleis saam met een nuwe sendeling wat die muur in die cametata geverf het en die kinders Engels leer.

Sondagoggend is ons Afrikaanse kerk toe in Matola en neem 3 van die seuns saam, 2 groot en een kleintjie. Net toe die diens begin is daar ’n kragonderbreeking en die sang word bietjie beperk, met die projektor wat nie werk nie. Die kinders is stil en bekyk alles met groot oë. Oppad terug vra ons of hulle van die diens gehou het, ja sê al 3. Ons vra toe  of dit beter is as Zimpeto se kerk en dit ontlok ’n luide ‘Nee!’ van al drie.

17 – 23 Februarie 2014

Die week het nie iets uitsonderlik opgelewer nie. Die kinders wat siek was van malaria, het goed op behandeling gereageer en is almal beter. Die virus doen nog die rondte op die sentrum; hoofpyne, koors, naarheid en maagaandoenings kom voor. Die kinders is so 2 -3 dae siek, meeste net 2 dae en dan gaan dit beter. Hier en daar is ook van die sendelinge wat nie te goed voel nie.

Ons dank die Here vir die wat beter is, en bid vir die wat so op ’n streep siek word, dat ook hulle, gou sal herstel en veral vir die ‘HIV’ kinders, want enige virus kan fataal wees vir hulle.

Een van die sendelinge het gehelp toe ons die naweek weg was om ’n muur in die cametata te verf, sy is ’n pragtige mens en is ’n onderwyseres van Ierland.  Sy leer ook die kinders Engels en is uitstekend. Almal is lief vir haar, sy gaan egter Junie terug Ierland toe en sal verseker gemis word.

Die Portugees vorder, ons leer nog gereeld nuwe woorde, maar sukkel nog om dit in sinne te formuleer. Selfs kort sinnetjies is ’n uitdaging.

Gebede:

Bid asb vir gesondheid en beskerming teen al die siektes;

Vir die kinders met ‘HIV’

Vir vrede en rustigheid oral op die sentrum.

10 – 16 Februarie 2014

’n Rustige week (die base is oorsee en kinders is in die skool). Alta word toegegooi onder herstelwerk aan die seuns se klere. Dis asof alles stukkend is en elkeen van die 26 het nog hul eie versoeke van goed wat hul meer nommer pas wil hê of nie wil hê nie.

Die naaldwerkkamer gaan goed aan en die goed wat in die ‘Hospitality’ winkel is verkoop stadig maar seker en so moet ons gaan goed aankoop om van die goed af te handel sodat dit in die winkel geplaas kan word. Donderdagoggend gaan ons toe saam met een van die groot meisies om krale te gaan koop by ’n winkel iewers in die stad. Daar is ook ’n materiaal winkel, maar ons kry nie iets waarin ons belangstel nie. By die kar sê sy daar is nog ’n winkel verder aan. Ons vra hoe ver dit is, is dit naby, ja sê sy, en ek dag ons moet bietjie meer uit vra en vra is dit loop afstand, want nou ken ek ook van Afrika se begrippe en verwysings, maar een van die ander sendelinge is saam en is ’n Brit, wat nie kennis van die dinge het nie. Persepsie is een van die dinge wat in niemand se oog dieselfde is nie. Ons los Petrus in die kar en ons begin stap, na die derde blok lyk die meisie nie meer so seker nie en ons vra of ons nog op die regte pad is. Sy verseker ons dis nog reg, maar dis twaalfuur en warm, met die humiditeit diep in die sestig present, en ons stap nog ’n blok en ’n half en daar is die winkel. Kyk rond en koop ’n paar goedjies en durf die terugtog aan, koop koeldrank langs die pad en stap, Petrus is warm gebak in die kar en ons warm en moeg geloop. Dit was nie te min, ’n interessante stappie.

Hierdie week is daar ’n virus of iets wat die rondte doen op die sentrum en heel party kinders en volwassenes is koorsig en voel nie lekker nie. So is daar ook 5 kinders wat malaria het en ons het ook 3 dogters opgeneem wat erg verwaarloos en mishandel is en ook baie siek is, die oudste een is die swakste en kan net kort endjies met ondersteuning loop. Die fokus vir gebed vir die week is dus op geneesing vir almal.

So ons vra gebed vir al die siek kinders veral vir;

·        beskerming teen malaria en geneesing vir die wat reeds siek is en dat hulle gou sal herstel en nie sieker sal word nie

·        vir al die kinders wat ‘HIV’  het en ekstra beskerming en gebed nodig het

·        vir kinders wat verskuif is en nuut is, wat nog sukkel met aanpassing en inskakeling

·        vir die wat Portugees leer dat dit sal inslag vind en makliker op die tong kom lê

3 – 9 Februarie 2014

 Na ’n lekker vakansie van rus en niks doen het ons op 2 Februarie teruggekeer. Die kinders het ons toegesak en saam met Maandag, wat ’n vakansiedag was, het hulle ons besig gehou. Dinsdag het die skole begin en het dit ’n bietjie rustiger geraak. Alta moes die groot seuns se broeke vir skool aanpas met baie vindingreikheid, want van hulle moes groter gemaak word.

Terwyl ons weg was het daar twee Afrikaanse meisies, vanaf die Kaap, gearriveer vir ’n jaar diens. Hulle kry maar swaar met die hitte en ons is nou 4 Suid Afrikaners hier op Zimpeto.

Die Mosambiekse regering is baie goedgunstig en het besluit om Vrydag ’n openbare vakansiedag te maak, iets met die opkomende verkiesing te doen, en dit het die week kort gemaak.

Vrydag het ons gebruik om die tuin ’n bietjie netjieser te kry.

Saterdogoggend hou die seuns ons besig maar die middag boender ons hulle weg tot een van die nuwe sendelinge saam met een van die groot seuns opdaag om ’n koek te bak. Daar is skierlik nou baie belangstelling in bakkery wat seker meer oor die sendeling gaan.

Sondag was dit kerk en daarna rustig met die kinders uitgesluit.

Oorsig

Daar is nou ‘n jaar verby waar ons hierop Arco Iris Zimpeto baie dinge beleef, gesien en gedoen het.

Drie jaar voor ons koms na Zimpeto het Petrus gedroom van die Lebombo Grenspos gehad en dit onthou, wat reeds raar was. Ons hoor van Iris Ministries en uit nuuskierigheid gaan kyk ons, wat ons oor hulle op die internet kan kry. Die eerste bladsy wat oopmaak is Zimpeto s’n (Z is gewoonlik laaste) met die versoek dat hulle na ’n bestuurder vir instandhouding soek (iets wat Petrus kan doen). Dit word daargelaat en ons gaan aan met ons werk. ’n Paar dae later lees Petrus in Hebr. 11:8&9 dat God Abraham na ’n vreemde land toe gestuur het, wat dadelik vir hom uitstaan en herinner aan Iris. Dieselfde dag stuur hy toe ’n e-pos aan die bestuurder van Iris Zimpeto wat dadelik terug antwoord, wat ook vir ons ’n verdere rigtingwyser was. Ons word toe uitgenooi om ’n besoek aan die sentrum te bring, maar ons moes eers paspoorte kry. Ons doen aansoek en word gesê dat dit 3-6 weke neem. Nie waar God werk nie, ons het die Maandag ons aansoeke ingehandig en die volgende Maandag ons paspoorte in ons hande gehad. Dit was die week voor die langnaweek in September en ons was reeds van plan om Marloth toe te gaan vir die langnaweek. Ons  besluit om die besoek oor die langnaweek te doen aangesien dit langnaweek is en ons naby die grens is. Verder, wat ons nie geweet het nie, was dit ook die laaste naweek wat die bestuurder op  die sentrum was voor hulle vir 6 weke Australië toe sou gaan, wat ons proses sou vertraag het. Ons het die Sondag op Iris gearriveer, nog betyds vir die kerkdiens en is later onthaal en ook deur die sentrum geneem om alles te sien. Die volgende more maak Petrus die Bybel net oop en lees Maar Jesus het gesê: “Laat staan die kindertjies en moet hulle nie verhinder om na My toe te kom nie, want die koninkryk van die hemel is juis vir mense soos hulle.”  Matt 19:14. Hierdie was duidelik die antwoord op wat ons moes doen. Op 4 Oktober 2012 laat weet hulle ons moet ’n klomp dinge doen om die proses aan die gang te kry. Ons moes getuigskrifte kry en polisie-klarings om toegelaat te word om met die kinders te kan werk. Die is vir ons vertel neem drie maande, weereens het alles net in plek geval en het ons dit na ’n maand gehad. Ander dinge wat ons moes doen was om die winkel te verkoop, die huis leeg te kry, na 30 jaar wat ons daar gebly het en huurders te kry. Tussen deur moes ons ook nog die gewone dinge by hou soos ons pligte by die kerk en werk. Ook trek ons Desember met dit wat oorbly (na wat uitgedeel, weggegee en weggegooi is) na die huis op Marloth toe.

Petrus se ma het ook siek geword terwyl sy by ons in Middelburg gekuier het en was daar in die hospitaal en het ons haar terug geneem na die tehuis waar sy in die siekeboeg opgeneem is. Daar het sy al sieker geword, is later oorlede en het ons haar die einde van November begrawe.

Op 10 Januarie 2013 pak ons op Marloth en ry Zimpeto toe om ons nuwe lewe daar aan te pak.

Saam met die sekerheid dat jy die wil van die Here uitvoer, is daar tog ’n mate van vrees vir die onbekende, want jy bly maar net mens. Daar is baie stories van probleme wat wetstoepassers, in Mosambiek, gee net om omkoopgeld te kry ens. Elke keer wanneer ons moes ry het elkeen van ons vir God gevra vir sy beskerming oor ons en nie eenkeer het Hy ons in die steek gelaat nie. In al die kere wat ons deur die grens is, was daar net eenkeer ’n probleem met ’n  doeanebeampte wat omkoopgeld gesoek het, wat ons tog reg kon hanteer en vir ooral waar ons gery het was daar ook net eenkeer ’n verkeerspolisieman wat regtig probeer het om ons te dwing om omkoopgeld te betaal. Verder het die Here ook sy hand van beskerming oor ons gehou op Mosambiek se paaie met hulle eie soortige manier van bestuur.

Ons het in ’n totale nuwe omgewing ingestap en ons wêreld is vergroot. Daar is sendelinge, getroud en ongetroud van sewe verskillende nasionaliteite met hulle eie geite en giere. Die Mosambiekers is nie te verskillend van ons SA inheemse bevolkings nie, maar daar is tog verskille. Die verskillende aksente en uitsprake maak dit soms ’n uitdaging om te volg wat gesê word en dan sê hulle ons het ook aksente wat dit vir hulle moeilik maak om ons te volg, maar ons hoor dan nie dat ons aksente het nie. Dit bring egter ook blootstelling aan ander tale, kulture en lewensomstandighede. Die aanbidding van God was ’n bietjie, miskien baie, buite ons gemaksones. Ons was nie gewoond aan gesamentlike gebede op hulle maniere nie en dan ook nog in verskillende tale, volumes en style nie. Kerkdienste is vir ons lawaaierig en boodskappe is vlak en langdradig. Die ‘worship’ of sang kry baie aftrek en dit op die hoogste volume, maar kerkgangers word nie werklik toegerus in God nie en dit voel of daar nie regtig respek in die dienste is nie (jy kan met enigeen gesels terwyl daar gebid word, ens.), seker maar die Dopper wat nog uitslaan. Wat ondervind word, is dat die kinders van klein tot groot (ook die wat al werk) geen respek het vir enige gesag nie. Ons maak dit een van ons prioriteite om die kinders, vir wie ons verantwoordelik is, respek en gehoorsaamheid te leer. Taal is die ander toets, eredienste word soms in Portugees aangebied dan in Shangaan en Engels getolk, alles gebeur ter selfde tyd. Een Australiese pastoor wat besoek gebring het se kommentaar was ‘This is crazy’. Dan is daar natuurlik die nuwe taal (Portugees), wat ons nou op ons ouderdom, met ‘n gesukkel probeer aanleer en baie frustrasie veroorsaak wanneer ons nie die kinders verstaan of hulle ons verstaan nie. By dit alles is daar nou drie tale wat ons daaglikse praat, Afrikaans tussen ons, Engels met die wat Engels kan praat en Portugees met ’n gesukkel. By dit weet jy nooit as jy die kinders iets vra of dit Portugees of Shangaan is wat hulle antwoord nie. Ons praat partykeer Afrikaans met die ander sonder om dit agter te kom. Jy besef dit eers as jy daardie raaiselagtige uitdrukking in hul oë sien en dan kry jy sommer lag vir jouself.

Die vind van ’n Afrikaanse gemeente in Matola (Die Lewende Gemeente Maputo) was ook ’n besturing. Iemand het ’n ander plek gegoogle en bloot opgemerk tydens die soektog dat daar ’n Afrikaanse gemeente is in Mosambiek. Daarna het ons die kerk gaan soek en gaan gereeld 1 maal per maand daarheen. Na ons so 3 dienste daar bygewoon het, het die pastoor ons kom besoek, sonder dat hy geweet het presies waar om ons te vind. Hy het ’n rukkie gesels en uitgevra en toe gevra hoe lank ons gaan bly en of ons verblyfspermitte het. Ons antwoord was, ons bly tot die Here sê ons moet gaan en dat verblyfspermitte nie oorweeg nie, aangesien dit te duur is. Hy sê toe dat hulle niemand tans ondersteun nie en dat hy met die kerkraad sal praat. Die volgende middag het hy laat weet dat hulle R13000,00 toegestaan het vir ons vir permitte. Dit was vir ons ’n verdere aanduiding dat ons steeds is waar God ons wil gebruik, aangesien ons nie daarvoor gebid, gewonder of gevra het nie.

Wonderwerke vind ook nog plaas, mens moet net kyk en luister. Vroeg in die jaar het ’n 5 jarige kind weggeraak, wat terug geplaas was by sy ouma,  slegs ’n paar dae nadat hy huis toe is. Die Ouma het alles gedoen wat sy kon om hom op te spoor, maar het nadat hy ’n week weg was en die polisie met geen inligting uitgekom het nie, het sy by Iris kom vra of hy nie dalk hier uitgekom het nie. Ons het dadelik begin bid en ’n soekgeselskap is die volgende oggend uit om te gaan soek. Die wat hom ken, het deur drome of gesigte die nag aanduidings gekry waar om te soek. Hy is later die dag by ’n kinderhuis gevind en veilig terug geneem na sy ouma. Die wat Mosambiek ken sal besef dit was ’n wonderwerk dat hy opgespoor is en nie soos van ons kinders in die sentrum wat nooit weer met hulle families verenig word nie. Die ander wonderwerke was gebede rondom kinders wat siek was of is en steeds met ons is. Die kinders wat een of ander gebrek het of HIV het staan gewoonlik nie ’n baie goeie kans op behandeling as daar nie meer ’n ander uitkoms is nie, bloot omdat middelle beperk is en eerder gebruik word vir mense wat iets vir die samelewing kan beteken. Dit inkort is die agtergrond waarteen baie mediese besluit gemaak word. So het ons ’n dogterjie met Down sindroom wat ook ’n hartkwaal het en baie swak gevorder het. Met baie gebede is sy na die hart-hospitaal geneem om te hoor of hulle vir haar sal help. Tot almal se verbasing stem hulle in, maar sy moet 6kg weeg voordat hulle kan opereer. Met baie gebede, geduld en ekstra voedings, wat ure neem om haar te voed, weeg sy eindelik 6kg toe sy 18maande is en hulle opereer toe in Julie. Sy kon toe darem al sit, het min gepraat en nie veel energie gehad nie. Nou lyk sy soos ’n regte Down sindroom-dogterjie, is spek vet, kruip en begin al loop en brabbel aanmekaar, steek haar armpies uit om opgetel te word en is elke dag ’n herinnering dat God gebede verhoor. Daar is ook Paulo en Raphael wat gestremde seuntjies is, met wie dit nie so goed gaan nie, Paulo het vroeë vanjaar ’n pompie gekry om vog van sy brein te dreineer en vorder so goed dat hy begin het om saam met die ander kinders skool toe te gaan. Raphael gooi elke dag op en sit en stamp sy kop heeldag, almal is radeloos wat om nog te probeer. Dokters wil hom nie meer sien nie, want hulle kan niks vir hom doen nie. Vir hom en sy versorgers is nog baie gebede nodig. Dan is daar ’n tiener meisie wat ’n diabeet is en haar suiker vlakke bly wissel, enige iets tussen 3 en 36 is die standaard, so het die hospitaal op ’n stadium vir haar die verkeerde medikasie gegee en was sy vir ’n maand in die hospitaal, op staduims ook in komas en is daar vir haar lewe gevrees. Dit gaan met haar ook heelwat beter. Dan was daar ’n dogterjie van so 5 jaar wat in die hospitaal opgeneem was met die vermoede dat sy dalk breinvlies-ontstekking kom hê. Sy is regtig uniek, terwyl sy so siek was het sy daar in die hospitaal vir die ander kindertjies van Jesus vertel en vir hulle gebid. Sy het egter al sieker en sieker geword. Hulle het haar vir soveel goed getoets, maar sy het net sieker geword, op ’n stadium het hulle gesê daar is niks meer wat hulle vir haar kan doen nie en gesê dat hulle kan haar maar terug bring sentrum toe en haar 2 maal per week inbring vir fisioterapie. Sy was op die stadium redelik stabiel, maar haar lyfie was saamgetrek en haar armpies en hande was styf teen haar nek geklem. Sy is nou heeltemal gesond en net die wat haar ken kan nog sien as sy moeg word, dat sy nie is wat sy was nie. Die dokters is stom geslaan en kan glad nie verklaar wat dit is nie, hulle het gedink sy sal doodgaan. Dan is daar die seun wat nou Vigs het, wat tering en kanker geaktiveer het wat nou sy liggaam aftakel en waarvoor enige kindersiekte of infeksie noodlottig kan wees. So word alle kinders wat pampoentjies, waterpokkies of masels het, in afsondering gehou om al die HIV kinders teen infeksies te beskerm. Tog kry hy gereeld kleiner infeksies, veral in sy mond en dra ons gebede hom jaar in en jaar uit. Daar is ook die positiewe, die laaste drie baba’s wat ons ingekry het, was HIV negatief. Alles inaggeneem met HIV wat aktief is en verskillende siektes is daar in 2013 nie een van die kinders in die sentrum oorlede nie, met alle eer aan God.

Ons het spesiale gebeure hier meegemaak soos die gebedskamer se opening. Ons kon nie verstaan hoekom daar ’n gebedskamer moet wees nie, want jy kan mos in jou eie kamer bid. Maar noudat dit ingebruik is en mens die kinders en grootmense almal saam daar sien en wat dit vir almal beteken, is dit ’n plek van wonderlike samekomste. Daar is Dinsdae en Vrydae 7 uur die oggend gebedsgeleenthede waarna die kinders veral kom voor skool. Dis ’n belewenis om hul gesiggies te sien, daai afwagting waarmee hulle by die deur inkom is onbeskryflik. Met die opening van die gebedskamer was daar ’n hele vooraf program in die kerk, waarna almal na die gebedskamer is. Die sendelinge moes eerste uitbeweeg om vir almal daar regte staan met gebede en aanraking te groet of te seën. Beide deure is oopgemaak en elke klas van die skool, onderwysers, personeel, besoekers en spesiale gaste is so deur die gebedskamer. Dit was ’n kleuryke en vrolike gebeurtenis, wat op almal ’n indruk gelaat het.

Ons het ook ’n begrafnis bygewoon van een van die opvoeders van ons groep kinders. Die hele diens vind by die grafplaas, hulle was nie so emosioneel soos by ons inheemse bevolking se begrafnisse nie. Daar was baie mense en ons kon nie naby die graf kom nie en kon dus nie alles sien nie, maar daar het oral in die begrafplaas parfuumbotteltjies rond gelê. Op navraag is ons vertel dat dit hulle gebruik is om dit op die kis te spuit en almal loop verby die kis om dit te doen, daarna word die kis laat sak en het die naaste familie daar gestaan en die res het stadig begin weg beweeg. Ons was versigtig oor hoe die kleiner seuns deur die ervaaring geraak sou word, maar kon nie regtig agterkom of dit ’n negatiewe invloed op hulle gehad het nie.

Van tyd tot tyd kry ons ook besoekers wat spesifiek kom vir die sendelinge. So was daar ’n egpaar wie se missie dit is om van sendingstasie na sendingstasie te gaan en ’n boodskap vir die sendeling te bring. Hulle het vir ons gesê dat hulle dit baie rustig op die basis vind en God se teenwoordigheid ervaar. Hulle gee Nehemia 4:15-18 vir ons en sê dat hulle vir ons moet sê, om elke dag gereed te wees met geestelike wapens, maar ook steeds met ons werk aan te gaan en nie toe te laat dat ons van ons werk afgehou word nie.

Daar is baie frustrasies en die werksure is lank, maar met alles saam het ons familie met 26+ kinders gegroei wat elkeen op sy eie manier jou aanraak. Dit het ons laat besef met die ouderdomsgroep van ons kinders dat mens kan nie net ’n jaar bly en dan weer weggaan nie. Jy bou ’n verhouding met elkeen, hulle sien jou as ’n anker en wanneer jy weggaan is dit soos met ’n egskeiding of dood van ’n ouer, hulle word wees en onseker agtergelaat en kan ook verwerp voel. Wanneer ons SA toegaan vir kort tye, is hulle bedruk en soek sekerheid dat ons gaan terugkom en wanneer ons terug arriveer is dit groot vreugde en hang hulle die hele dag om jou.

Dankie aan:

• Ons hemelse Vader vir seën, beskerming, versorging, leiding en die geleentheid om positief vir Hom te werk.
• Almal se gebede vir ons.
• Elkeen wat help bid het vir die kinders en ’n kind ‘aangeneem’ het om voor te bid. Ons kon werklik die verskil sien wat dit gebring het.
• Elkeen wat iets geskenk het, van geld tot ou tennisballe.

Ons vra julle gebede vir ons in geduld, wysheid, gesondheid, versorging, beskerming teen bosegeeste (ervarings waarvan ons nie geskryf het nie) en taalvaardigheid.

Vir die kinders om Godsvresend en met die Heilige Gees gevul te word, te leer van ons en ander, gesondheid, beskerming teen bosegeeste en versorging.

Vir die sentrum se doel, bestuur en finansies.

Vir Mosambiek om nie weer in geweld te verval nie, want dit sal die kinders en die land weer vernietig. Vir die uitbreiding en oplewing na God weg van gierigheid, selfverheffing, aanbidding en bedreiging van voorvadergeeste en ander bose magte. (Bid dit asseblief ook vir Suid Afrika) 

En nou hou ons vakansie en rus